Πάνω το χείλος του φτερού
είναι αδύνατον
να μη σκέφτεσαι
τον μηχανικό Kirilov
και τη θυσία του
για την ανθρωπότητα.
Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει
μετέωρο βήμα του πελαργού
και το γελοίο δεν σκοτώνει
πώς λοιπόν να εξηγήσεις
τον θάνατό του εάν δεν είναι
ως το ύστατο δώρο του.
Στο χείλος του φτερού
δεν πιάνονται τα σύννεφα.