Ήταν η πρώτη φορά
που περπατούσα σιωπηλά
μέσα στους πέτρινους και σκοτεινούς δρόμους
όμως ένα φως με ακολουθούσε
κι έβλεπα το μέλλον με αυτό
που με οδηγούσε
χωρίς να το ξέρω
δίπλα στη θάλασσα.
Κι όταν βρήκα την όμορφη γωνιά
κάθισα για να θαυμάσω
τη νύχτα που είχε αρχίσει
με τη πορσελάνη της διακόσμησης
που είχε αγγίξει η ομορφιά.
Αλλά και πάλι ξαφνιάστηκα
με τα πιάτα που είχαν επιλεχθεί
γιατί το βλέμμα μου
δεν περίμενε το βάθος της ιστορίας
που ήρθε να με συναντήσει
και το βλέμμα μου άλλαξε
γιατί ένιωσα ότι ο Χρόνος ήταν μαζί μου
ακόμα κι αν δεν το είχα καταλάβει από την αρχή.
Έτσι δοκίμασα τις γεύσεις
μιας άλλης εποχής
που ήρθε να με ταξιδέψει
ακόμα βαθύτερα.