Η επιστροφή στα ύψη ήταν αποκαλυπτική.
Το κάστρο είχε ξαναπάρει τη θέση του
πάνω στη θάλασσα
σαν την αρχή του κόσμου.
Και έβλεπα κάτω από το φως της σελήνης
το πέτρινο καράβι
που με είχε μεταφέρει σε άλλους αιώνες.
Είχα ζήσει ένα πολυκυκλικό βίωμα
κι ήταν σαν να ανήκω
σ’ ένα βιβλίο ενός άγνωστου συγγραφέα
που μου είχε πει το μυστικό του
όταν έγραφε την ιστορία του μέλλοντος.
Κάθισα με τη θέα να ξεχειλίζει
πάνω στα βλέφαρά μου
σαν να ήταν ένα όνειρο
όμως ο αγέρωχος πύργος του κάστρου
συνέχιζε να ξεπερνά τη θάλασσα
σαν μια πέτρα που είχε νικήσει τη βαρύτητα
κι έτσι έγινε το θαύμα του φωτός
χάρη στις κινήσεις πάνω στη σκακιέρα
που μεταμορφώθηκε σε πράξη χρόνου
γιατί η τελειότητα είχε εξέλιξη
και ολοκληρώθηκε μετά το τέλος
αφού ήμασταν ακόμα μαζί
μετά τον ορίζοντα.