Ανάμεσα στα φώτα και τις πέτρες
περπατούσαμε σιωπηλά
σαν να μπαίναμε
σε μια απαγορευμένη πόλη
όπου κάθε διασταύρωση του παρελθόντος
ήταν σαν μία διακλάδωση του μέλλοντος
σαν να υπήρχε μια ειδική ζώνη
που δεν ήταν μόνο επαφής
αλλά σχέσης και δεσμού
με την ιστορία του τόπου
που ποτέ δεν είχε σταματήσει να γράφεται
λες και υπήρχε μία ακαταμάχητη ανάγκη.
Δεν ξέραμε ότι εκεί
θα ζούσαμε την αλλαγή φάσης
όπου η θάλασσα
θα μεταμορφωνόταν σε ωκεανό
μέσω της δράσης του ουρανού.
Ο παλιός περίπατος
μάς έφερε ακόμα πιο βαθιά
στο μέλλον
που κανείς δεν είχε υποψιαστεί
αφού ήταν πέρα του ορίζοντα
και μόνο η στρατηγική
είχε πρόσβαση σε αυτό.