Δεν είπα τίποτα στην αρχή.
Δεν πρόλαβα.
Πήγαιναν όλα τόσο γρήγορα
που σταμάτησε η σκέψη μου…
Και δεν ήξερα πώς να ξεφύγω
από αυτόν τον παράξενο ελκυστή
που με έπιασε από την καρδιά
για να παρασύρει ακόμα και την ψυχή μου
σε αυτό το ταξίδι του παρελθόντος.
Γιατί κάθε νότα με έφερνε πίσω
σε εκείνη την εποχή
όπου κάθε όργανο είχε νόημα
πάνω στην παρτιτούρα
για να ζήσουν όλες οι εποχές.
Δεν σταμάτησα ν’ ακούω.
Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
Και τότε κατάλαβα
ότι είχα υποστεί νοητικό σοκ
που με είχε αλλάξει
αφού εμφανίστηκε ένας ορίζοντας
στη μέση του πουθενά
και αντιλήφθηκα
ότι η φαντασία μου
δεν επαρκούσε πια
για να εκφράσει την ομορφιά της μουσικής.