Μέσα στη λευκή νύχτα
είδα διαφορετικά την παρτίδα
που παιζόταν με τόσους παίκτες.
Τον έβλεπα συγκεντρωμένο
να προσέχει κάθε κίνηση
σε κάθε διαφορετική σκακιέρα
γιατί ήξερε ότι το πρώτο λάθος
θα σταματούσε την όλη διαδικασία.
Έτσι ο χρόνος τον έφερνε
βήμα βήμα στις διακλαδώσεις
της νύχτας
κι εγώ κοίταζα
να γίνεται το θαύμα
μέσα στη σιωπή
γιατί δεν μπορούσα να μιλήσω
για να μην διακόψω τη σκέψη του.
Ήξερα πόσο ακραία ήταν
αλλά θα πρόσεχε και μένα
έτσι δεν ήθελα…
Ξέρεις…
όχι…
Πάντως και πάλι τα κατάφερα
αφού έμαθα
ότι πρώτα θα προστάτευε
τους ανθρώπους.