Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πού βρισκόταν. Άλλωστε και η ίδια δεν ήταν της φαντασίας, ήθελε μόνο την πραγματικότητα. Αυτή αποτελούσε το κρυφό της θέαμα. Αυτή ήταν η θεατρική της παράσταση. Γι’ αυτό είχε επιλέξει αυτή τη θέση: για να βλέπει τα πάντα, χωρίς να την βλέπουν οι άλλοι. Ήταν σε μία γωνία που έβλεπε την διαγώνια. Αυτή οδηγούσε σε μια μισάνοιχτη πόρτα. Βρισκόταν εκεί πριν αρχίσει η παράσταση γιατί ήξερε ότι ήταν η ώρα της. Δεν περίμενε, ήταν ήδη σε ετοιμότητα. Από αυτό το παράθυρο θα έβλεπε τον κόσμο. Έμοιαζε με πολεμίστρα ενός αόρατου κάστρου. Το σκηνικό ήταν έτοιμο.