Μαθήτρια: Εδώ ερχόντουσαν το 900 μΧ.;
Δάσκαλος: Ήταν μεγάλη παράδοση.
Μαθήτρια: Ο καθαρισμός του σώματος.
Δάσκαλος: Η περιποίησή του.
Μαθήτρια: Είναι τόσο σημαντικό.
Δάσκαλος: Αν υπάρχει ο συνδυασμός.
Μαθήτρια: Ποιος συνδυασμός, δεν καταλαβαίνω.
Δάσκαλος: Το πνεύμα και το σώμα.
Μαθήτρια: Γι’ αυτό είναι μεγάλη η βυζαντινή δεξαμενή;
Δάσκαλος: Δίχως μοιρασιά δεν θα ήταν ανθρώπινο.
Μαθήτρια: Το νερό είναι σπάνιο.
Δάσκαλος: Γι’ αυτό πρέπει να το ζήσουν μαζί.
Μαθήτρια: Πείτε μας και άλλα για τότε.
Δάσκαλος: Είναι σημαντικό να σκέφτεστε το πνεύμα που βρίσκεται εδώ. Πρίν χίλια χρόνια οι δικοί μας ήταν ήδη στον ίδιο χώρο.
Μαθήτρια: Η δεξαμενή είναι διαχρονική.
Δάσκαλος: Σαν τις σκέψεις που γεννήθηκαν εδώ.
Μαθήτρια: Ποιες σκέψεις;
Δάσκαλος: Όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται η απόλαυση και η χαρά παράγει έργο που αφήνει ίχνος στο μέλλον.
Μαθήτρια: Πείτε μας πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Δάσκαλος: Το να σκέφτεσαι τη χιλιετία είναι απαραίτητο χρονοστρατηγικά.
Μαθήτρια: Αλλά γιατί εδώ;
Δάσκαλος: Διότι είναι μήτρα για μεγάλες σκέψεις.
Μαθήτρια: Είναι το μέλλον;
Δάσκαλος: Όπως βλέπετε το παρελθόν.
Μαθήτρια: Μοιάζει με γέφυρα.
Δάσκαλος: Αυτό ήθελα να δείτε. Τη γέφυρα του Χρόνου.
Μαθήτρια: Κάτι άλλο;
Δάσκαλος: Τη βάπτιση του Χρόνου.