Κοιτώντας το Τipaza

αναγκαστικά σκέφτεσαι

το πνεύμα του Camus

ως εάν εξακολουθεί

εις πείσμα του χρόνου

να αιωρείται μέσα στο γαλάζιο

στο χείλος του ωχρού ορίζοντα

προς την επιδίωξη του πλανήτη

όπου η δικαιοσύνη των ανθρώπων

δεν θα είναι καταδικασμένη

από την κοινωνία δίχως σκοπό

εις αναζήτηση ευτυχίας.