Ενώ είχαν έρθει στους Αγίους Τόπους μόνο για να προστατέψουν τους άλλους, έπρεπε τώρα στην Ρόδο να προστατέψουν τον εαυτό τους. Η βαρβαρότητα συνέχιζε να κερδίζει εδαφος. Και κάθε ιερό μέρος ήταν πια κατεχόμενο. Ακόμα και η Κύπρος δεν επαρκούσε για να παραμείνει ζωντανή μια γραμμή άμυνας για τους πολεμιστές του Σταυρού. Είχαν μείνει μόνο μερικά χρόνια στο Νησί των Αγίων. Δεν υπήρχε πλαίσιο για αναδίπλωση έπρεπε να οπισθοχωρήσουν αλλά όχι άτακτα. Έπρεπε να κρατήσουν μια γραμμή άμυνας αλλά για πόσα χρόνια; Αυτό ήταν το πρόβλημα γιατί η βαρβαρότητα συνέχιζε να μεγαλώνει. Είχε γίνει πια κτήνος κι ένιωθαν τα απαίσια χνώτα σε κάθε σημείο της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι είχαν επιλέξει τη Ρόδο για ν’ αντέξουν περισσότερο από δύο αιώνες. Το νησί ήταν πια μια προσβάσιμη ομορφιά. Αλλά δεν ήταν ακόμα βαριά. Η πίστη δεν είχε ακόμα μεταμορφώσει τον χώρο σε χρόνο. Ο Χρόνος ήταν μαζί τους και τον αξιοποιούσαν. Αγάπησαν βαθιά το νησί του τριαντάφυλλου.