Μαθήτρια: Δίχως πανοπλία…

Δάσκαλος: Είναι ανέλιξη να βλέπεις στο γυμνό την αφαίρεση της πανοπλίας.

Μαθήτρια: Το ένιωσα…

Δάσκαλος: Το πάθος της πέτρας…

Μαθήτρια: Που γίνεται πόθος σπαθιού.

Δάσκαλος: Που διασχίζει τους αιώνες.

Μαθήτρια: Και η παράξενη χειρολαβή.

Δάσκαλος: Το χαμαιλεοντικό στίγμα.

Μαθήτρια: Ναι αυτό…Το αναγνώρισα.

Δάσκαλος: Δίχως να το έχεις δει.

Μαθήτρια: Δεν το φανταζόμουν έτσι…

Δάσκαλος: Ήταν θέμα χρόνου.

Μαθήτρια: Αυτό κατάλαβα.

Δάσκαλος: Πότε;

Μαθήτρια: Μετά.

Δάσκαλος: Και πριν;

Μαθήτρια: Ήταν μια απρόσμενη απόλαυση.

Δάσκαλος:  Χαίρομαι.

Μαθήτρια: Νόμιζα ότι η υπέρβαση θα ήταν…

Δάσκαλος: Ξέρω αλλά δεν είναι…

Μαθήτρια: Ήταν σαν να αναζητούσα μια συγχορδία.

Δάσκαλος: Για την αρμονία.

Μαθήτρια: Αυτό σκέφτομαι τώρα.