Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί
πως είχε εμφανιστεί αυτή η βαθιά πίστη
που άλλαζε τα πάντα στο πέρασμά της;
Αυτός που είχε δει το μήνυμα
το είχε νιώσει μέσα στο είναι του.
Ήταν σαν να είχε αγγίξει μια πηγή φωτός.
Όχι, όχι, είχε μπει μέσα του.
Χαμογέλασε.
Ήταν εμβολιασμός φωτός.
Ναι αυτό ήταν τελικά.
Διότι  ήταν ο μόνος τρόπος να προστατευτούν οι αθώοι
και να ζήσουν χωρίς φόβο
μέσα στο σκοτάδι
γιατί ήταν πια ο καθένας ένα αναμμένο κερί.
Αλλά δεν είχε φανταστεί πώς ήταν
όταν συναντιόντουσαν δύο κεριά.
Τεράστια η αγκαλιά
της απελευθέρωσης.
Αφάνιζε κάθε μιζέρια, κάθε φοβία.
Και η πρόσβαση στη δράση
ήταν πολύτιμο δώρο
που φώτιζε το είναι.
Θα μοιραζόντουσαν το φως μαζί.
Αυτό ήταν την είχε βρει τη λέξη επιτέλους.
Φωτοκλασία.