Όταν είδαμε στο μικρό σαλόνι

τον πίνακα με τη θάλασσα

θυμηθήκαμε την παραλία

εκείνη τη μαύρη νύχτα

όπου πήραμε αποφάσεις

για το μέλλον της μάχης

όχι μόνο στα κατεχόμενα

αλλά και στις ελεύθερες περιοχές

όπου υπήρχαν άνθρωποι

που καταπίεζε η κοινωνία

και δεν τους άφηνε να ζουν

παρά μόνο χωρίς ελευθερία

έτσι η φιλική εταιρεία

έζησε και πάλι για τους άλλους

που δεν ξεχνά η ανθρωπότητα.