Καθώς βαδίζαμε

κοντά στο ποτάμι

στην Trévoux

κάτω από τη βροχή

σκεφτόμασταν τον Max

που δεν μπόρεσε

να κλάψει τη μοίρα του

που τόσο βασανίστηκε

από τον χασάπη της Λυών,

και δεν μπορούσαμε

παρά να θαυμάσουμε το θάρρος του

και κυρίως την αφοσίωσή του

σε περιστάσεις

που θα είχαν γονατίσει

και τους πιο γενναίους πολεμιστές.