Αρετή: Θέλουμε και εμείς να παίξουμε θέατρο!
Γεωργία: Σωστά!
Κατερίνα: Μα δεν γίνεται!
Γεωργία: Γιατί;
Έλλη: Τώρα που έχουμε κρίση θα παίξουμε θέατρο;
Μαρία: Γιατί οι άλλοι τι κάνουν;
Μελίσσα: Μιλάς σοβαρά;
Μαρία: Και βέβαια! Όλη η χώρα έχει γίνει μια τεράστια παράσταση..
Γεωργία: Στην οποία δε συμμετέχουμε!
Αρετή: Τουλάχιστον εμείς θέλουμε να παίξουμε αληθινό θέατρο.
Γεωργία: Και όχι επιθεωρήσεις..
Κατερίνα: Μα τι λέτε; Οι άλλοι είναι επαγγελματίες!
Έλλη: Έχει δίκιο, δεν το αντιλαμβάνεστε;
Μαρία: Βλέπουμε που μας οδήγησε ο επαγγελματισμός.
Αρετή: Υπάρχει και κάτι άλλο!
Έλλη: Τι άλλο πάλι;
Αρετή: Ξέρεις πότε έγραψε τις Εκκλησιάζουσες ο Αριστοφάνης;
Κατερίνα: Πού θες να ξέρω!
Γεωργία: Αυτό είναι το πρόβλημα!
Μελίσσα: Δηλαδή;
Αρετή: Είχαν προηγηθεί ο ξεπεσμός της Αθήνας, η αντιπαράθεση των πάντων και η καταδίκη του Σωκράτη!
Γεωργία: Όπως βλέπεις, τα πράγματα πήγαιναν καλά!
Έλλη: Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο χάλια.
Κατερίνα: Άρα η κρίση δεν είναι δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα.
Μαρία: Όχι, βέβαια.
Αρετή: Αν δεν είχε ζήσει ο Σωκράτης, δεν θα σκεφτόμασταν με τον ίδιο τρόπο.
Γεωργία: Είμαστε οι κόρες της ουσίας και όχι της εξουσίας!
Κατερίνα: Και τι να κάνουμε; Να ανεβάσουμε τις Εκκλησιάζουσες;
Μαρία: Όχι, οι μεγάλοι δε θα καταλάβουν.
Έλλη: Θα νομίσουν ότι ασκούμε κριτική στην πολιτική!
Μελίσσα: Ενώ αυτό μας αφήνει αδιάφορες.
Αρετή: Θέλουμε να παίξουμε θέατρο, για να δώσουμε χαρά και να δουν οι άλλοι ότι μπορούμε!
Κατερίνα: Γιατί κάποιος μας αμφισβητεί;
Γεωργία: Για να σε αμφισβητήσουν πρέπει να κάνεις κάτι. Εμείς δεν το κάναμε ακόμα…
Έλλη: Και η ζωή μας;
Μαρία: Δεν είναι έργο δικό μας.
Μελίσσα: Και πώς να πείσουμε τους άλλους για να μας δώσουν ένα θεατρικό;
Κατερίνα: Δεν είναι ανάγκη, θα μας βοηθήσει η δασκάλα μας.
Μαρία: Και ποιος θα βοηθήσει τη δασκάλα μας;
Αρετή: Εμείς! Με το έργο μας!
Γεωργία: Θα γίνουμε οι νέες Εκκλησιάζουσες!
Μέλισσα: Θα πιστεύουμε αυτό που κάνουμε;
Μαρία: Εσύ τι λες;
Μέλισσα: Δεν ξέρω ακόμα. Πρέπει να το σκεφτώ.
Μαρία: Είναι μια καλή αρχή.
Έλλη: Θα πάρουμε ένα αρχαίο θέμα;
Γεωργία: Δεν είναι απαραίτητο… Εξάλλου ο Σωκράτης μάς έμαθε φιλοσοφία…
Έλλη: Πειράζει που είμαστε μόνο γυναίκες για το θεατρικό;
Αρετή: Μην κοιτάς τις λεπτομέρειες!
Κατερίνα: Λεπτομέρεια το λες αυτό; [Δείχνει ένα κολοκύθι]
Αρετή: Καλά καλά, θα πούμε ότι έχουμε όλες αυτοκίνητο.
Έλλη: Μα είναι ψέμα!
Γεωργία: Στο σπίτι, δεν έχεις αυτοκίνητο;
Έλλη: Ναι, βέβαια! Αλλά δεν είναι δικό μου.
Μαρία: Λεπτομέρειες ιδιοκτησίας.
Αρετή: Εκτός αν θέλεις να πάρουμε κολοκύθια;
Έλλη: Δεν θα παρεξηγηθούμε;
Γεωργία: Αν μας παρεξηγήσουν σαν τον Αριστοφάνη, θα είναι καλό σημάδι!
Μαρία: Να πάρουμε μεγάλα κολοκύθια;
Αρετή: Σίγουρα! Στην Ελλάδα είμαστε.
Έλλη: Σωστό και αυτό.
Κατερίνα: Και τι θα κάνουμε μ’ αυτά;
Γεωργία: [Σιγά] Έλα να σου πω…[Της λέει κάτι]
Κατερίνα: Δηλαδή δε θα τα τηγανίσουμε;
Μαρία: Και να βάλουμε και μία αναφορά στο Θανάση μας!
Μελίσσα: Ποιον Θανάση;
Μαρία: Το δάσκαλό μας στην κωμωδία.
Μελίσσα: Και ποιος θα καταλάβει την αναφορά μας.
Μαρία: Δεν έχει σημασία. Είναι χρέος μας.
Μελίσσα: Και πώς θα το κάνουμε αυτό;
Αρετή: Είναι απλό! Κοίτα! Ελάτε όλες κοντά μου. Θα καθίσουμε όλες στη σειρά. Έτσι.
Μελίσσα: Και μετά;
Αρετή: Θα στρίψουμε όλες το κεφάλι μας… απότομα σαν να φάγαμε…
Μελίσσα: Να το κάνουμε; Τώρα;
Γεωργία: Ναι! Ναι! [Το κάνουν όλες]
Αρετή: Πέρασε το πνεύμα του Θανάση!
Μελίσσα: Πού’σαι Θανάση;
Όλες οι άλλες: Πού’σαι Θανάση;
Μελίσσα: Η γρουσουζιά να σπάσει!
Αρετή: Θα παίξουμε σαν να είμαστε μαζί του.
Μαρία: Τέλεια! Πάντα ήθελα να παίξω μαζί του.
Έλλη: Δεν πας καλά! Αφού πέθανε ο άνθρωπος.
Μαρία: Ζει στη μνήμη μας.
Κατερίνα: Και τι θα έπαιζε μαζί μας;
Μαρία: Την Ειρήνη!
Κατερίνα: Την Ειρήνη;
Μελίσσα: Τι είναι πάλι αυτό;
Μαρία: Μια γυναίκα που όλοι προσπαθούν να…
Αρετή: Μην το πεις!
Μαρία: Τι να πω;
Αρετή: Αυτό που δεν λέγεται!
Μαρία: Μα δεν το λένε, το κάνουν μόνο…
Κατερίνα: Θα την προστατέψουμε…
Αρετή: Με τα κολοκύθια;
Γεωργία: Δεν είναι κακή ιδέα.
Κατερίνα: Ποιος θα καταλάβει τέτοιο θεατρικό;
Αρετή: Αυτοί που θα γελάσουν!
Κατερίνα: Μα θα πρέπει να καταλάβουν!
Αρετή: Γιαυτό θα γελάσουν.
Κατερίνα: Για να μη καταλάβουμε εμείς…
Αρετή: Έτσι πάνε οι κωμωδίες…
Αρετή: Για την Ειρήνη λοιπόν!
Γεωργία: Ελάτε και εσείς!
Ιασμή: Εγώ;
Αντριάννα: Κι εγώ;
Γεωργία: Βέβαια.
Ιασμή: Μα γιατί; Ωραία ήμασταν εκεί. Έτσι δεν είναι;
Αντριάννα: Μια χαρά! Νομίζαμε ότι είχατε αρχίσει κιόλας.
Αρετή: Ποιό πράγμα;
Ιασμή: Το θεατρικό!
Αντριάννα: Οι νέες Εκκλησιάζουσες!
Αρετή: Θα το παίξουμε μόνο αν μας αρέσει!
Γεωργία: Γυναίκες στα κολοκύθια!