Αρχικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνήθως η τέχνη δεν εξηγείται, εδώ θα ξεκινήσω μ’ έναν παράδοξο τρόπο, δεν αφορά τέχνη, αφορά επιστήμη αρχικά. Είμαστε στο χώρο των μαθηματικών, είναι αναφορές στο έργο του Klein, το μπουκάλι του Klein, είναι ένα έργο που ζει μαθηματικά σε τέσσερις διαστάσεις και αυτό που βλέπετε είναι μόνο μία προβολή σε τρεις. Άρα, άμα βλέπαμε σε τέσσερις διαστάσεις, θα το βλέπαμε κάπως διαφορετικά και με άλλη προοπτική. Μετά έχουμε πεπερασμένα στοιχεία που είναι του John Argyris, είναι ο ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, το χρησιμοποίησε στο έπακρον και στην κατασκευή και ο γλύπτης και ο κατασκευαστής και μετά πρέπει να καταλάβουμε ότι έχει σχέση και τη λωρίδα του Möbius. Άρα έχουμε τουλάχιστον τρεις μαθηματικούς που έχουν σκεφτεί διάφορα πράγματα, τα συνδέσαμε μαζί και μετά σκεφτήκαμε ότι εφόσον είναι για κυκλικό κόμβο πρέπει να φαίνεται. Ποιο μέγεθος πρέπει να έχει και μετά μπαίνουν οι συζητήσεις, εγώ το λέω σαν ομάδα, πρώτα με τον Μίλτο που είναι : “γίνεται δε γίνεται”, τα έζησε ο Μιλτος από την αρχή, είχαμε μερικές αντιδράσεις του τύπου “αυτό αποκλείεται να γίνει ή δεν γίνεται τεχνικά”, μετά μας έκανε μια πολύ ωραία μακέτα και άρχισαν οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν τι είναι και τι θα μπορούσε να γίνει, γιατί θα ήθελα να κάνετε το εξής τεστ, όταν θα πάτε στο σπίτι σας να πείτε με τι μοιάζει και να το ζωγραφίσετε, θα δείτε έχει ένα θέμα. Ε αυτό είναι που κατάφερε να κάνει ο Μίλτος και μετά έχω και τον Πάρη που κατάφερε αμέσως να καταλάβει τι λέει ο Μίλτος γιατί λειτουργήσαμε με διερμηνείς ουσιαστικά και μας είπε ο Πάρης ότι γίνεται. Και έγινε. Άρα απ’ τη στιγμή λοιπόν που γίνεται και έχει το σωστό μέγεθος, υπήρχε το πλαίσιο με την Περιφέρεια, η οποία το ανέδειξε και είπε ότι “ναι θα το βάλουμε εδώ”. Αρχικά εμείς δεν ξέραμε καν πού θα είναι σε ποιο κυκλικό κόμβο και η ονομασία επειδή ήταν κυκλικός κόμβος που κανονικά ένας κυκλικός κόμβος και χαίρομαι γι αυτό που το είπε ο Περιφερειάρχης, έχουμε την εντύπωση ότι είναι κάτι κλειστό, ενώ ο κυκλικός κόμβος μας επιτρέπει να κάνουμε διασταυρώσεις χωρίς να διασταυρωνόμαστε. Άρα αυτό σημαίνει ότι σεβόμαστε τον άλλον. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει αυτός ο σεβασμός, όταν κάνεις έναν κύκλο και ξαναέρχεσαι στο ίδιο σημείο κάποιος θα μπορούσε να πει, “δεν υπάρχει εξέλιξη”. Ο Πολυκυκλικός κόμβος είναι ότι κάθε φορά που θα έρχεστε εδώ, θα το βλέπετε κάπως διαφορετικά γιατί θα έχει στο ενδιαμέσο ενσωματώσει το ιστορικό πάχος. Εδώ ας πούμε θα θυμόμαστε ότι κάναμε τα εγκαίνια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που γίνεται ένας κύκλος στην πολυκυκλικότητα υπάρχει και μία εξέλιξη. Και αυτή η εξέλιξη ήταν μια καλή ιδέα να μπει στην αρχή της πόλης για να μας προετοιμάσει για τους επόμενους κόμβους, γιατί το κάναμε σκεπτόμενοι ότι θα υπάρχουν κι άλλοι. Δεν ήταν μόνο ότι θα ήταν μόνο ένα έργο, θα ήταν ολόκληρη ανάπλαση και γι’ αυτό το χαιρόμαστε γιατί για μένα είναι ένα κομμάτι των μαθηματικών της επιστήμης που έρχεται μέσω του καλλιτεχνικού και του κατασκευαστικού να μπουν μέσα στην πόλη και να είναι δωρεάν, οποίος θέλει το βλέπει, όποιος θέλει το κριτικάρει, όποιος θέλει το συζητάει και είναι όπως έχουμε στην αγορά με τον Σωκράτη, μιλάμε όλοι για ό,τι θέλουμε, όπως θέλουμε και στο κάτω – κάτω της γραφής είναι μια αφορμή να είμαστε πιο ανθρώπινοι και να συζητάμε. Αλλιώς ξέρετε, αν είμαστε μόνο στο δρόμο, αυτό όλο κανονικά είναι φτιαγμένο για τ’ αυτοκίνητα. Με τα γλυπτά είναι φτιαγμένα ξανά για τον άνθρωπο. Άρα θα έχει πλάκα σε κάποια φάση σίγουρα θα βρίσουν τον Περιφερειάρχη και θα του πουν : “γιατί δεν έβαλε πάρκινγκ για να μπορούμε να σταθμεύσουμε να βγάζουμε φωτογραφίες” Ε, θα το δεχτεί και θα πει : “εντάξει εγώ έχω δικαίωμα στο λάθος, θα το κάνω κι αυτό, θα σας βάλω ένα πάρκινγκ, να εδώ και θα πηγαίνετε…” Θελω να πω, αυτά δεν τα σκεφτόμαστε στην αρχή αλλά θα είναι μία διάδραση με το κοινό και άμα το σκεφτείτε καλά, άμα είχε γίνει, όπως το είπε πολύ σωστά ο Σωτήρης, ο δρόμος μόνο για τ’ αυτοκίνητα, δεν θα κάναμε εγκαίνια. Γιατί θα ήμασταν όλοι μεσ τ’ αυτοκίνητα και θα λέγαμε να κάνουμε μία πομπή. Το γεγονός ότι καθόμαστε, θέλει να πει ότι το γλυπτό λέει μ’ έναν ακίνητο τρόπο ότι όσοι κινούνται, μπορούν να σκεφτούν μόνο όταν στέκονται. Και το να στέκεσαι σημαίνει ότι σκέφτεσαι.