Σε αυτό το podcast θέλουμε να εξηγήσουμε μερικά δεδομένα που έχουμε ακούσει για την Ουκρανία. Το πρώτο πράγμα είναι ότι προσπαθεί η Ρωσία, ακόμα και με τα λεγόμενα του Πούτιν, να μας πει ότι έχει τελειώσει το θέμα της Μαριούπολης. Είναι αστείο, είναι βέβαια fake, διότι πολύ απλά μέσα στο εργοστάσιο υπάρχουν ακόμα οι 2.000 στρατιώτες που έχουν μείνει και αντιστέκονται. Το πιο πιθανό είναι ότι κατάλαβαν οι Ρώσοι ότι άμα κάνουν μία μεγάλη επίθεση εναντίον του εργοστασίου και προσπαθήσουν πραγματικά να τους βγάλουν όλους από τη μέση, θα έχουν τόσο μεγάλες απώλειες που δεν αξίζει και δεν είναι καν σίγουροι ότι μπορούν να το τελειώσουν έως τις 9 Μαίου που είναι μια ημερομηνία που έχει θέσει το ίδιο το Κρεμλίνο σαν περιθώριο λέγοντας ότι εκεί πέρα θα είναι η μεγάλη ημέρα της νίκης, αλλά θα ήθελαν να το ζήσουν επετειακά. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι το παράτησαν εντελώς αυτό με τη Μαριούπολη, ενώ έχουμε τόσες μέρες που λέμε ότι τελειώνει κι ένας τρόπος να το παρατήσουν είναι να ανακοινώσουν ότι έχει τελειώσει. Άρα γιατί έχει πλάκα, για μένα πραγματικά είναι αστείο, όταν μας εξηγούν ότι οι ίδιοι εγγυόμαστε τη ζωή των αιχμαλώτων πολέμου, ενώ έλεγαν προηγουμένως ότι είχαν προειδοποιήσει τους Ουκρανούς ότι ή θα παραδοθείτε ή θα σας ξετινάξουμε. Τελικά δεν παραδόθηκαν και λένε ότι έχει τελειώσει ο αγώνας και έχει τελειώσει αυτή η μάχη. Άρα καταλαβαίνουμε ότι δεν τα κατάφεραν και ένας τρόπος να το πουν είναι: Τελειώσαμε εμείς από την πλευρά μας, άρα ουσιαστικά δεν θέλουν να σπαταλήσουν άλλον κόσμο πάνω σ’ αυτό και ουσιαστικά θα τους μαζέψουν σε άλλη περιοχή. Θα το αναλύσω λίγο πιο μετά, αλλά θα ήθελα στο ενδιάμεσο, να διευκρινίσω ένα πράγμα, γιατί έχουμε κι αυτές τις δύο παράλληλες ειδήσεις που έρχονται στην επιφάνεια, είναι ότι ακούμε όλο και περισσότερο και για την Υπερδνειστερία. Είναι μια περιοχή εντός της Μολδαβίας, αυτή η περιοχή μόνη της είχε πει ότι είναι ανεξάρτητη από το 1992, θεωρείται μια αυτονομία, δεν είναι αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη, είναι αναγνωρισμένη μόνο από άλλες περιοχές που οι ίδιες δεν είναι αναγνωρισμένες, όπως είναι η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε επίσης ότι η επίσημη θέση προέρχεται από τη Ρωσία. Είναι μία περιοχή 50.000 κατοίκων που μπορεί, όταν το καταλάβουμε, γιατί είναι άλλοι που λένε ότι είναι 500.000 κάτοικοι , αλλά πρέπει να καταλάβετε για ποιο μέγεθος μιλάμε. Ένα μεγάλο κομμάτι από αυτή την περιοχή είναι βέβαια μέσα στην Ουκρανία. Άρα αυτό που είναι μέσα στη Μολδαβία είναι το 10%. Εκεί πέρα υπάρχει στρατός ο οποίος είναι φιλικός προς τους Ρώσους, τόσα χρόνια θέλουν να είναι ακόμα και στη Σοβιετική Ένωση, στην πραγματικότητα είναι πιο σοβιετικοί ακόμα και από τους Ρώσους, δεν έχουν τις μεγάλες ικανότητες να παίξουν εκεί πέρα, αλλά το θέμα ποιο είναι, τουλάχιστον η Ρωσία θέλει να δώσει την εντύπωση ότι υπάρχουν κι άλλα προβλήματα και στη Μολδαβία, που είναι εναντίον των Ουκρανών, είναι υπέρ των Ρώσων, είναι εναντίον των Μολδαβών, πολλοί από τους Μολδαβούς έχουν πάρει διαβατήρια που είναι ρουμανικά, να το έχουμε κι αυτό στο μυαλό μας όταν θα το ακούμε. Αλλά στην πραγματικότητα νομίζω ότι είναι μία κίνηση για να προκαλέσουν μια απόσπαση προσοχής. Η αλήθεια είναι αυτό που θα συζητήσουμε τώρα, είναι πάρα πολύ πιο απλή, στην πραγματικότητα βλέπουν ότι δεν μπορεί να πάει πολύ πιο πέρα αυτή η εισβολή, θέλουν να ελέγχουν τον θαλάσσιο χώρο, γιατί ουσιαστικά έχασαν τη μάχη στο Κίεβο και δεν είναι πια αυτός ένας στόχος, έχουν στο μυαλό τους τελειώσει εντελώς το Αζόφ σαν πλαίσιο και κοιτάζουν τώρα και τη Μαύρη Θάλασσα, έχουμε προβλήματα στη Χερσόνησο και στην περιοχή Μικολάγιεφ μετά για την Οδησσό, γιατί εκεί πέρα έχουμε ήδη αντεπιθέσεις των Ουκρανών και θα ήθελαν οι Ρώσοι να κάνουν και αυτοί επιθέσεις εκεί πέρα για να ξαναπάρουν λίγο από αυτή την περιοχή, αλλά το μεγάλο βάρος είναι μέσα στο Ντονμπάς που, όπως ξέρετε στην πραγματικότητα παραδοσιακά η Ρωσία θεωρεί ότι είναι η καρδιά της Σοβιετικής Ένωσης και ένας τρόπος να το λύσουν, είναι να πάρουν ακόμα δύο πόλεις στην περιοχή, δύσκολο θα είναι και δεν προλαβαίνουν να το κάνουν ως την 9η Μαίου, που είναι η μεγάλη γιορτή γι’ αυτούς. Αλλά ακόμα, γιατί μιλάμε και για τη Ζαπορίτσια, στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγάλο το παλούκι της Ζαπορίτσιας, δεν μπορούν να ασχοληθούν με αυτό και να το τελειώσουν τόσο σύντομα, άρα, άμα υπάρχει μια επίθεση εναντίον αυτής της πόλης, θα είναι μετά τις άλλες. Θα συνεχίσουν βέβαια και με το Χαρκίφ. Προσπαθούν να φέρουν δυνάμεις από τον νότο προς το κέντρο και από τον βορρά προς το κέντρο για να κάνουν αυτή την ένωση, ταυτόχρονα όμως επειδή οι Ουκρανοί έχουν καταλάβει το σχέδιο, συνεχίζουν να πιέζουν και βλέπουμε τώρα ότι έχουν αποφασίσει τελικά να χτυπήσουν πράγματα σε επίπεδο εφοδιαστικής αλυσίδας, αλλά πρέπει να ξέρετε ένα πράγμα που είναι αρκετά σημαντικό. Οτιδήποτε έχει χρησιμοποιήσει η Ρωσία σε πυραυλικά συστήματα μεγάλης ακρίβειας, να ξέρετε ότι το 70% το έχει ήδη δαπανήσει, το έχει χρησιμοποιήσει. Άρα της μένει μόνο ένα 30%. Αυτό το 30% δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τα δεδομένα σε επίπεδο εισβολής, ακόμα κι αν το βλέπουν σαν επίπεδο πολεμικό. Άρα στην ουσία τι κάνουν; Θέλουν να αποκόψουν τις ουκρανικές δυνάμεις από την εφοδιαστική αλυσίδα που παρέχει η Ευρώπη και ειδικά η Αμερική, αλλά βλέπουμε ότι δεν το καταφέρνουν και τώρα ξέρουμε επίσης ότι οι χώρες της Ευρώπης έδωσαν αεροσκάφη – όπως το είχαμε συζητήσει πριν από καιρό, αλλά υπήρχε μια διαφοροποίηση μεταξύ τους, τώρα ξεκαθάρισε το θέμα – και βέβαια και ανταλλακτικά. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η πολεμική αεροπορία της Ουκρανίας θα αναβαθμιστεί και μ’ αυτές εδώ τις υπερβοήθειες. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν θα μπορούν να παίξουν και πάρα πολύ οι Ρώσοι όπως έπαιζαν πριν, άρα αν χτυπούν ακόμα και τους σταθμούς τραίνου, είναι μόνο και μόνο για το θέμα της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Άρα συνοπτικά τι λέω. Αρχικά είχαμε ξεκινήσει με μία μεγάλη εισβολή που αφορούσε όλη την Ουκρανία, άρα υψηλή στρατηγική, μετά αυτό επικεντρώθηκε σ’ ένα θέμα στρατηγικής, θα εξοντώσουμε το Κίεβο και δεν θα τα βγάλουν πέρα, άρα θα ελέγχουμε όλη τη χώρα, το έχασαν κι αυτό, το κατεβάσαμε το επίπεδο, ξαναήρθαμε βέβαια στο θέμα της επιχείρησης, όπως το λένε επίσημα και σε τακτικά συστήματα και βλέπουμε ότι ακόμα και σε επίπεδο τακτικό δυσκολεύονται να κερδίσουν και κατά συνέπεια τώρα χτυπούν ακόμα και την εφοδιαστική αλυσίδα για να μην δέχονται ενισχύσεις οι Ουκρανοί και να μην αντιστέκονται τόσο καλά σε βαθμό που οι Ρώσοι κινδυνεύουν ακόμα και να χάσουν αυτή την εισβολή που ήδη την έχουν χάσει επί το πρακτέου. Αλλά θα έλεγα τώρα ότι είμαστε από το de facto και πάμε σιγά σιγά προς ένα de jure, γιατί όταν βλέπουμε ότι οι Ουκρανοί είναι ικανοί να χτυπήσουν και στόχους εντός της Ρωσίας σε θέματα ανεφοδιασμού, καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Άρα αυτό που θεωρούσαμε ότι ήταν εντελώς αδιανόητο, να αντισταθεί η Ουκρανία, τελικά βλέπουμε ότι όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά υπάρχει και το όραμα της νίκης και αυτή η νίκη που μπορεί να φαίνεται να είναι απλώς μια πιθανότητα αρχικά, τώρα είναι πραγματικά ένας στόχος και στο πνεύμα των Ουκρανών, δεν είμαστε πια σε μια συζήτηση του τύπου, τι θα χάσουμε, πώς θα μας πετσοκόψουν και ποια θα είναι η επόμενη κατάσταση της Ουκρανίας, αλλά είναι πώς θα απελευθερώσουμε τα προσωρινά κατεχόμενα, πώς θα ξαναμπούμε στην εδαφική μας ακεραιότητα στο 100% και κινδυνεύει όχι μόνο το Ντονμπάς αλλά ακόμα και η Κριμαία, διότι βλέποντας αυτές τις κινήσεις, ενώ θα ήταν να υπάρχει μια ενοποίηση, βλέπουμε ότι απομονώνονται, γιατί πολύ απλά το ηθικό των Ουκρανών είναι πολύ υψηλό, ενώ το ηθικό των ρωσικών δυνάμεων είναι πολύ χαμηλό. Αυτή η διαφορά θα κάνει τη διαφορά.