Νιώθω μόνος.
Δεν μ’ αφήνουν ποτέ μόνο.
Δεν τους καταλαβαίνω.
Κανείς δεν με καταλαβαίνει.
Το σπίτι είναι μια φυλακή.
Δεν θέλουν να με δουν οι άλλοι.
Δεν ξέρω ποιοι είναι οι άλλοι.
Λένε ότι είμαι διαφορετικός.
Εκείνοι είναι όλοι ίδιοι.
Εδώ όλα είναι ίδια.
Κάθε μέρα είναι η ίδια μέρα.
Ζω μόνο την ίδια μέρα.
Είναι για το καλό μου, λένε.
Μα πώς αυτό μπορεί να είναι καλό;
Θέλω να δω τους άλλους…
Θέλω να μάθω τι είναι ο κόσμος.
Θέλω να ζήσω πριν πεθάνω.
Δεν ξέρω να γράφω!
Σκέφτομαι όμως.
Δεν ξέρω να διαβάζω!
Σκέφτομαι όμως.
Υπάρχω!
Λένε ότι έχω ειδικές ανάγκες.
Μα εγώ βλέπω μόνο την ανάγκη.
Λένε ότι δεν νιώθω τον πόνο.
Εκείνοι δεν νιώθουν τον πόνο μου.
Δεν θέλουν να μου δώσουν ένα σφυρί για να μην χτυπήσω.
Και με κάρφωσαν εδώ μέσα.
Θέλω να μ’ αφήσουν ελεύθερο κι ας μείνω μόνος.
Αυτό θέλω μόνο.