Γνώριζε καλά αυτό το αίσθημα ακόμα κι αν ήταν δύσκολο να το εξηγήσει σε άλλους. Ήταν μία από τις ικανότητές του από τότε που ζούσε με τον Χρόνο.
Ήταν πάντα μαζί ακόμα κι αν δεν είχε νόημα το κοντά.
Ανεβαίνοντας πάνω στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη
ήξερε τι θα συναντήσει και ήταν προετοιμασμένος.
Δεν είχε τη δυνατότητα να το πει σε άλλους, αλλά θα κατέγραφε κάθε εικόνα του παρελθόντος για να ζήσει με τα αληθινά δεδομένα το μέλλον χωρίς τα εμπόδια των ερμηνειών.
Η τέχνη της πολιορκητικής το επέτρεπε και αυτός την αξιοποιούσε στο έπακρον.
Η μελέτη των αποχαρακτηρισμένων εγγράφων λειτουργούσε με ανάλογο τρόπο.
Ήταν κι εκεί πάνω στον ουρανοξύστη του Χρόνου κι έβλεπε τη μεγάλη εικόνα χωρίς να έχει την παρενόχληση των λεπτομερειών.
Η πηγή ήταν προσβάσιμη σαν την εικόνα που είχε μπροστά του.
Κι έβλεπε τα μαργαριτάρια της εποχής καθώς θαύμαζε εκείνο της Μεσογείου.
Τόσα χρόνια πάλευαν για την απελευθέρωσή του
αλλά μόνο τώρα είχαν αποκτήσει αυτήν την εικόνα
κι ήταν άγνωστη στους περισσότερους.
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν έβλεπαν το μέλλον και την ελευθερία.