Συνέχισε να κολυμπά αθόρυβα. Δεν το πίστευε ότι αυτό γινόταν στα κατεχόμενα που άλλοι δεν τολμούσαν να πατήσουν το πόδι τους, ενώ ζούσε τόσο έντονα την ελευθερία. Ήταν περίεργη να δει τι είχε σκεφτεί ότι θα τη χαροποιούσε χωρίς να του το ζητήσει. Αλλά δεν είχε πει τίποτα. Ακόμα και τώρα που τον έβλεπε να απομακρύνεται, ήξερε ότι θα επέστρεφε με ένα καινούργιο δώρο. Πάντα έτσι έκανε. Πάντα αυτό ήθελε. Το σώμα του ήταν μέσα στην ψυχή της. Της είχε πει να τον περιμένει κι ότι δεν θα αργούσε. Αυτό είχε πει και αυτό θα έκανε. Του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Από την αρχή δεν λειτουργούσε διαφορετικά. Τον είδε να πλησιάζει την εκκλησία. Δεν καθυστέρησε όμως. Βγήκε με ένα σακίδιο στον ώμο. Την κοίταξε για να δει ότι ήξερε ότι τον ακολουθούσε με το βλέμμα. Το χαμόγελο μεταφέρθηκε και η κλεψύδρα άρχισε να στάζει. Μόνο η επιστροφή του είχε πλέον σημασία για αυτήν. Ακόμα κι όταν εξαφανίστηκε από το οπτικό της πεδίο, συνέχισε να κολυμπά με την κατάλληλη βραδύτητα. Ψυχικός δεσμός.