Στην αρχή δεν ήξερε πόσο σημαντικό ήταν να κρατά σημειώσεις. Άλλωστε ποτέ πριν τον γνωρίσει δεν είχε στην κατοχή της κάποιο τετράδιο. Παλιά οι μόνες σημειώσεις που έπαιρνε ήταν της εργασίας. Ποτέ δεν είχε σκεφτεί να συμμετάσχει στη διατήρηση του ίχνους της ουσίας. Είχε σπαταλήσει χρόνια ύπαρξης για να επιλύσει κοινωνικά προβλήματα που δεν είχαν κανένα νόημα για την ιστορία της Ανθρωπότητας και τώρα το είχε αντιληφθεί με τον πιο έντονο τρόπο. Έτσι όταν πήρε το πρώτο της τετράδιο, το σκέφτηκε συνειδητά ότι θα είχε ως στόχο να καταγράψει κάθε λέξη που αλλιώς θα είχε χαθεί μέσα στη λήθη. Ενώ ήθελε να ζήσει το ίχνος της ζωής ακόμα και μέσα στην ύπαρξη για ν’ αγγίξει την άλλη ζωή που ήταν αλλού. Ήταν μια συνειδητή απόφαση που την έβαλε χωρίς να το αντιληφθεί στο μονοπάτι του φωτός. Γι’ αυτό και μέσα στο σκοτάδι άρχισε να βλέπει τους ήλιους της νύχτας. Η ζωή του είχε αρχίσει να μεταμορφώνει την ύπαρξή της. Και η Ανθρωπότητα δεν ήταν πια μια έννοια τόσο αφαιρετική.