Σιγά σιγά τα τετράδια πολλαπλασιάστηκαν κι η μοναδικότητα έγινε πολλαπλότητα. Δεν ήταν μόνο υπεύθυνη για ένα τετράδιο αλλά για ένα θησαυρό. Αυτή ήταν η ουσία. Τώρα το ήξερε. Η ουσία του έργου είχε ξεχειλίσει πάνω στα τετράδιά της και ένιωθε πόσο πολύτιμα ήταν πια. Ο λόγος είχε ένα ίχνος και αυτό ήταν το μελάνι που είχε βάλει πάνω στα φύλλα των τετραδίων της. Το είχε σκεφτεί κάπως μεταφορικά και δεν έβλεπε τη βαθύτητα της πράξης παρόλο που ζούσε την εμβέλειά της. Συμμετείχε ενεργά στην πολυκυκλικότητα του έργου, σ’ ένα κομμάτι που ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι υπήρχε μόνο λόγω της δράσης της. Ήταν σαν να είχε πάρει την ουσία από την πηγή και να την είχε βάλει σ’ ένα μέρος για να μη χυθεί. Τα τετράδιά της είχαν μετατραπεί σε ουσιοδοχείο. Ήταν σαν το μελανοδοχείο αλλά το μελάνι τους ήταν η ίδια η ουσία χωρίς κανένα ενδιάμεσο. Έτσι της ήρθε μια καινούργια ιδέα, αλλά δεν ήξερε πώς να την υλοποιήσει. Την είχε φανταστεί αλλά τώρα ήθελε να τη δει ζωντανά.