Αφιερωμένο στον Σταμάτη Κόκοτα

Κι ας σε κυνηγούν όλοι στη γειτονιά
και σε κοροϊδεύουν όλα τα παιδιά
εσύ συνεχίζεις να τρέχεις στην ανηφοριά
ακόμα και μόνος
για να προσφέρεις την καρδιά σου
χωρίς να υπολογίσεις το κόστος
γιατί ποτέ δεν σου χαρίστηκε
κάτι από τη ζωή
πάντα έπρεπε ν’ ανεβαίνεις σκαλιά
πίσω από κάθε πόρτα.
Αλλά δεν το έβαλες ποτέ κάτω
κι άντεξες του τρελού τη ρετσινιά
αλλά υπέφερες με τα άπονα λόγια
και με τα χέρια που κανείς δεν σου έδωσε.
Δεν θέλεις άλλες φωνές πάνω σου
γιατί φοβάσαι πια
την απάνθρωπη συμπεριφορά
των ατόμων που δεν αγάπησαν
που δεν δόθηκαν
γιατί ήθελαν να τα πάρουν όλα
χωρίς ν’ αφήσουν τίποτα στους άλλους.
Ενώ εσύ με το έργο σου
μάς άφησες ακόμα
και τη ζωή σου.