Τα συμβούλια δεν είχαν καμία σχέση με τη χώρα πάνω στην οποία βρίσκονταν.
Είχαν μηδενίσει την έννοια του Έθνους και της Πατρίδας.
Η χώρα είχε γίνει χώρος.
Είχαν αφοπλίσει κάθε αντίσταση στο εσωτερικό κι αν αυτό δεν έφτανε, πάντα είχαν στη διάθεσή τους τις μαζικές μετακινήσεις και βέβαια τη γενοκτονία.
Όλα τα μέσα ήταν καλά, αν εξασφάλιζαν τον στόχο που είχαν βάλει.
Κανείς δεν μπορούσε να εκτιμήσει σωστά αυτή τη θέση και τη συμπεριφορά.
Διότι όλοι πίστευαν ότι δεν μπορούσαν να είναι τόσο αποκομμένοι από την ιστορία και τη συνέχεια.
Ενώ τα συμβούλια δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση με το παρελθόν και γι’ αυτό ήθελαν να το σκοτώσουν μια και καλή, με τον αφανισμό του.
Όλοι είχαν πέσει σε αυτό το λάθος.
Και γι’ αυτό ξαφνιάστηκαν όταν ενώθηκαν τα συμβούλια για να δημιουργήσουν μια κρατική οντότητα που δεν είχε καν το όνομα ενός τόπου.
Αυτό κατάφεραν να κάνουν τα συμβούλια τον Δεκέμβρη του 1922. Και αυτή η καταστροφή ήταν αρχή κι όχι τέλος που δεν θα σταματούσε χωρίς την παρέμβαση της Ανθρωπότητας.