Πετούσε πάνω από το νησί. Μόνος του. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Οι άλλοι δεν είχαν έρθει ακόμα, μπορεί και ποτέ. Άκουγε το θόρυβο του υδροπλάνου. Ήταν απίστευτος. Πόσο είχε εξελιχθεί η τεχνολογία… Έπρεπε να συγκεντρωθεί για να το ακούσει. Σκέφτηκε ότι ήταν ένα από τα προβλήματα του ηλιακού συστήματος και χαμογέλασε. Η θάλασσα με τα κύματά της έκανε περισσότερο θόρυβο. Ποιος θα μπορούσε να το διανοηθεί πριν μερικά χρόνια μόνο. Κι όμως ήταν η πραγματικότητα. Το νησί φαινομενικά δεν είχε αλλάξει. Μόνο μερικές λεπτομέρειες έλεγαν το αντίθετο. Όλο το σύμπλεγμα των νησιών ήταν πια ένα πλέγμα για το υδροπλάνο. Υπήρχε μάλιστα και σχολή για τα παιδιά, όπου μάθαιναν πώς να κατασκευάζουν τα αθόρυβα υδροπλάνα και να τα πετούν. Σήμερα ήταν διαφορετικά τα πράγματα κι ήταν μόνος του. Όχι ακριβώς βέβαια, διότι υπήρχε και το Τέρας. Ήταν πάντως ο μοναδικός ιπτάμενος άνθρωπος, τουλάχιστον με την παραδοσιακή ορολογία. Είχαν βγει για να κάνουν ένα καινούριο πείραμα. Η ενεργοποίηση της ηλιακής ασπίδας ήταν μια αναφορά στον Αρχιμήδη. Η υλοποίησή της όμως ανήκε στο φωτονικό κόσμο και η παρουσία του Τέρατος δεν ήταν τυχαία. Έκαναν το πρώτο πέρασμα για να σιγουρευτούν ότι ήταν μόνος πάνω από το νησί με το φάρο. Αυτός είχε μετατραπεί εδώ και χρόνια σε ενεργειακό πομπό. Ήταν απαραίτητος για την ύπαρξη της ασπίδας. Και αυτός δεν είχε αλλάξει φαινομενικά. Ενεργοποίησαν την πέτρα του φωτός κι άνοιξε η παραβολή. Το πείραμα είχε πετύχει και το στρόγγυλο έγινε αδιαπέραστη σφαίρα. Ποτέ δεν είχε εφαρμοστεί τόσο θεαματικά η θεωρία του Einstein. Η ενέργεια προστάτευε την ύλη μέσω του απέραντου γαλάζιου. Το φωτονικό γαλάζιο είχε αποκτήσει άλλη χροιά. Επέστρεψαν στο μεγαλύτερο νησί, στοχεύοντας το κάστρο. Σαν τον φοίνικα, είχε ζωντανέψει μέσω του ήλιου της δικαιοσύνης και η βελανιδιά του είχε ανθίσει και πάλι. Από μακριά κανείς δεν μπορούσε ούτε καν να υποπτευθεί τις αλλαγές που είχαν επινοήσει. Το Τέρας ενεργοποίησε τον κεντρικό θόλο και φάνηκε για πρώτη φορά η αόρατη βιβλιοθήκη. Το όραμα είχε γίνει πραγματικότητα. Η βιβλιοθήκη υπήρχε και πάλι μέσα στη φωτονική διάσταση. Έκαναν εκεί το δεύτερο πείραμα και προσθαλασσώθηκαν μέσα στο λιμάνι. Άφησαν το υδροπλάνο δίπλα από το κτήριο με τα γλυπτά. Εκεί τους περίμενε ο παλιός γλύπτης. Συνέχιζε το έργο του όχι όμως πάνω σε πέτρες. Χρησιμοποιούσε και αυτός τα εργαλεία της κβαντικής θεωρίας, για να παράγει τις κατασκευές του. Μέσα από τη συνεργασία τους, είχε υλοποιηθεί το φως. Όταν τους είδε χαμογέλασε γιατί δεν τους είχε ακούσει. Έτσι η σιωπή είχε συναντήσει τους αθόρυβους. Όλοι τους είχαν διαβάσει την ιστορία και τώρα βλέποντας το μέλλον του παρελθόντος μετά από τις μάχες που είχαν δώσει, ήξεραν πόσο σημαντικό ήταν αυτό το έργο. Είχε έρθει η εποχή της αλλαγής κι είχαν πεθάνει οι φοβίες των ατόμων. Όλοι είχαν εγκαταλείψει την περιοχή κι είχαν παραμείνει μόνο οι πρώτοι άνθρωποι, για να δείξουν το παράδειγμα στις επόμενες γενιές. Ο χαμαιλέοντας κράτησε το πόδι του μετέωρο πάνω από τη θάλασσα.