Το συναρπαστικό με τα κείμενα του 1964, ήταν πόσο επίκαιρα ήταν ενώ ανήκουν στο παρελθόν. Εξηγούσαν πολλά πράγματα που θα γίνονταν μετά από μία δεκαετία και άλλα μετά από σαράντα χρόνια, το 2004. Υπήρχε ένας συνδετικός κρίκος, μεταξύ του Σχεδίου Acheson και του Σχεδίου Annan. Αυτό που είχε σημασία ήταν ότι τα είχαμε καταφέρει και στις δύο περιπτώσεις ακόμα κι αν ήταν με τρόπο διαφορετικό. Η υπόθεση ήταν η ίδια. Απλώς έρχονταν και άλλα δεδομένα. Άλλωστε αυτό ήταν φυσιολογικό. Όμως τώρα τα δεδομένα έρχονταν από το παρελθόν. Έτσι ο χρόνος λειτουργούσε πολυκυκλικά αφού έβλεπε πώς είχαν επηρεαστεί τα πράγματα αλλά εκ των υστέρων. Η εξήγηση είχε ένα αποκαλυπτικό ύφος για τους περισσότερους, αλλά αποτελούσε μία επιβεβαίωση για τους ειδικούς. Ακόμα και η λέξη πραξικόπημα δεν ήταν τελικά του 1974 αλλά του 1964. Υπήρχε ήδη στα τηλεγραφήματα της Γενεύης. Ήταν ήδη ένα σενάριο που θα προκαλούσε μία παρέμβαση. Αλλά η ουσία ήταν ότι οι κινήσεις της Κύπρου οδηγούσαν σε κάθε περίπτωση, λόγω λανθασμένης βούλησης, σε μία σύρραξη.