Ήθελε να δει πώς έβλεπε. Το δεύτερο βλέμμα απολάμβανε το πρώτο την ώρα που χαιρόταν με το θέαμα που παρακολουθούσε. Είχε όλη την πολυτέλεια να βυθιστεί στο διπλό θέαμα και να εξετάσει κάθε λεπτομέρεια. Σαν να ήταν σε Μουσείο Τέχνης και κοίταζε μια επισκέπτρια που εξέταζε τις λεπτομέρειες ενός αγάλματος. Πρόσεξε τη σταδιακή αλλαγή του χρώματος και την ανάγκη να έρθει πιο κοντά παρόλο που δεν μπορούσε να το αγγίξει. Ένιωθε την τεράστια έλξη που ξεπερνούσε το αόρατο εμπόδιο και μπορούσε ν’ αγγίξει τη σχέση που είχε δημιουργηθεί. Ακόμα και το σώμα μιλούσε για να εκφράσει έναν πόθο μπροστά στο πάθος. Το άγαλμα ήταν εντυπωσιακό από μόνο αλλά το άγγιγμα του βλέμματος που προκαλούσε ενθουσίαζε ακόμα περισσότερο το δεύτερο βλέμμα που φανταζόταν ήδη την ουσία του θέματος, πάνω σ’ έναν πίνακα που θα έδινε κάθε λεπτομέρεια από αυτή την εξέταση, μπροστά στο ιερό που φαινόταν για πρώτη φορά με τόσο φωτεινό τρόπο μετά την Ανάσταση.