Χρειάστηκαν βράδια για να επινοήσεις ότι υπάρχει το βιβλίο της ουσίας επειδή ήταν πέραν της φαντασίας σου. Είχες πάρει στα χέρια σου υφασματόδετα και δερματόδετα αλλά ποτέ δεν είχες προετοιμαστεί για αυτήν την αποκάλυψη. Ήταν κάτι το αδιανόητο παρόλο που η πηγή γνώσης ήταν τόσο κοντά σου. Είναι σαν να έχεις τα Ευαγγέλια μαζί σου αλλά ποτέ να μην τα ανοίγεις για να διαβάσεις το φως τους και μια μέρα μετά τις Επιστολές του Ιωάννη να μελετάς επιτέλους την Αποκάλυψη και να καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για την ιστορία του μέλλοντος που περιγράφει τη νίκη του φωτός και την έκρηξη της ουσίας. Τότε μόνο σκέφτεσαι πόσο ουσιαστικό είναι το έργο της Ανθρωπότητας. Από εκείνη τη στιγμή ξέρεις ότι κάθε σταγόνα έχει τη σημασία της κι ότι λειτουργεί σαν ψηφίδα ενός ψηφιδωτού που δεν είχες φανταστεί. Τότε περνάς σε ένα άλλο επίπεδο αφού καταλαβαίνεις ότι η Καινή Διαθήκη δεν είναι κληρονομιά αλλά μοιρασιά ουσίας η οποία είναι η μόνη που αλλάζει τον κόσμο λόγω πίστης. Έτσι το βιβλίο της ουσίας παράγει και υπευθυνότητα για τη διάδοση του έργου. Δεν είναι όμως κάτι το παθητικό αφού ανήκεις στις επιλογές που κάνεις την ώρα των διακλαδώσεων. Έτσι μετά το νοητικό σοκ έρχεται η αξιοποίησή του που προκαλεί την έκσταση που ζεις πέραν του τέλους λόγω τελειότητας.