Μπορεί τώρα ν’ ασχολούμαστε πιο πολύ με τα πυρηνικά θέματα, αλλά για μένα ήταν κάτι που άρχισε από την αρχή και χαίρομαι που το είπε και ο Αθανάσιος, πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ότι το σενάριο δεν είναι αν πρέπει να σκεφτούμε αν θα ρίξει ή όχι πυρηνικά ο Πούτιν, είναι τι θα κάνουμε εμείς αν τα ρίξει. Άρα θεωρώ ότι πολλοί κάνουν μία λανθασμένη κίνηση, λέγοντας ότι θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα κάνει ο  Πούτιν. Πρώτον ο Πούτιν στην αρχή έλεγε ότι θα κάνει μόνο μία ειδική στρατιωτική επιχείρηση, σιγά-σιγά την έκανε όλο και μεγαλύτερη, έλεγε ότι δεν θα κάνει ποτέ επιστράτευση, έκανε επιστράτευση, την έκανε μερική γιατί θα είχε προβλήματα εφοδιαστικής αλυσίδας, logistics και ουσιαστικά μπορεί άνετα να πάει στο επίπεδο  το επόμενο. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι άμα το κοιτάξουμε σαν  σοβιετική σκέψη, πρέπει εμείς να είμαστε ετοιμασμένοι ότι θα το κάνει και δεν πρέπει να μπούμε σε μια λογική ότι δεν θα το κάνει και ποντάρουμε πάνω σ’ αυτό. Πρέπει να προετοιμαστούμε ότι θα το κάνει και να του εξηγήσουμε ότι ακόμα κι αν το κάνει, η Ουκρανία θα νικήσει. Λέω απλώς ότι στην πραγματικότητα  μέσα στο πλαίσιο της προπαγάνδας τον συμφέρει να κάνει μία διαστολή του χρόνου και να χρησιμοποιεί περισσότερο προπαγάνδα και να λέει ότι “θα κάνω περισσότερα“, εμείς πρέπει να κοιτάξουμε δύο επίπεδα: το ένα είναι τι γίνεται στο πεδίο μάχης. Στο πεδίο μάχης η Ουκρανία νικάει. Άρα ότι και να λέει ο Πούτιν στο δυνητικό πεδίο, η πραγματικότητα αλλάζει και γι’ αυτό βλέπουμε και την φθορά και τις αντιδράσεις εντός της Ρωσίας. Άρα πρέπει να καταλάβουμε πρώτον ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να σταματήσει μόνος του, κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. Το θέμα είναι αν εμείς σταματήσουμε την πίεση πάνω στον Πούτιν, τότε θα σταματήσουμε την όλη διαδικασία. Άρα πρέπει εμείς να συνεχίσουμε, να μην φοβόμαστε ούτε για το φυσικό αέριο, γιατί και για το φυσικό αέριο λέγαμε ότι μπορεί να το κόψει, αλλά στο τέλος το έκανε, ενώ λέγαμε ότι στην αρχή ήταν μία μπλόφα, είναι το ίδιο που θα γίνει και με το πυρηνικό, απλώς πρέπει να ξέρουμε εμείς ότι από τη στιγμή που λέει τακτικό, πρέπει να υπολογίσουμε ότι όλες οι βόμβες που έχει ρίξει η Ρωσία είναι πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από τακτικές πυρηνικές βόμβες, ήδη τώρα. Άρα δεν πρέπει να μας φοβίζει η λέξη πυρηνικό, γιατί δεν μας φοβίζει η ποσότητα. Καλύτερα να μπούμε σε μία λογική, όπως απάντησε και ο Biden, παρόλο που η Γκαλίνα φοβάται, να ξέρεις ότι κάτι που είναι τακτικό, δεν είναι στρατηγικό. Άρα αν έκανε μερική επιστράτευση, είναι ότι δεν μπορούσε να κάνει την ολική και όταν μιλάμε για τακτικό για να είμαστε συγκεκριμένοι, όταν θες να βάλεις πυρηνικά όπλα σε μια περιοχή, θέλει να πει ότι δεν μπορείς να στείλεις του δικούς σου. Όταν στην περιοχή πας και λες οι περιοχές είναι δικές μου και κάνω και δημοψηφίσματα για να αποδείξω ότι είναι Ρωσία, είναι δύσκολο να ρίξεις πυρηνικό εκεί, σ’ αυτές τις περιοχές. Άρα λέω λοιπόν, θα πρέπει να  καταλάβουμε ότι είναι μία λεπτή ισορροπία και δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να τον πιστέψουμε  όταν λέει ψέματα και πρέπει να καταλάβουμε τι θα κάνουμε μετά τα ψέματά του. Ένα τελευταίο πράγμα, για να κάνετε και τη συζήτηση όπως θέλετε, είναι  το εξής: σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής πρέπει να καταλάβει η Ουκρανία ότι δεν πρέπει να φοβάται αν η Δύση θα την υποστηρίξει. Πρέπει να θεωρεί αντιθέτως ότι συμφέρει τη Δύση αυτό που γίνεται στην Ουκρανία γιατί σε επίπεδο intelligence σπάει όλα τα επίπεδα, έχουμε μάθει ότι πολύ περισσότερα πράγματα με την  αρχή του Ουκρανικού απ’ό,τι ξέραμε πριν. Άρα δεν είναι το θέμα αν είναι όφελος της Ουκρανίας να συνεχίσει ή όχι, είναι σίγουρα όφελος της Δύσης να συνεχιστεί μέχρι να νικήσει η Ουκρανία. Άρα δεν πρέπει να μπει η Ουκρανία στη λογική: “μπορεί να με παρατήσει η Δύση”, γιατί η Δύση το θέλει μπορεί και περισσότερο από ένα μερίδιο των Ουκρανών γιατί οι Ουκρανοί πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα σύνδρομο Στοκχόλμης που δεν έχει η Δύση. Άρα η Δύση το θέλει αυτό, γιατί το να αλλάξει το καθεστώς του Πούτιν είναι σημαντικό, το να απελευθερωθεί και η Ρωσία από τέτοιο καθεστώς είναι σημαντικό, άρα πρέπει να μπούμε σε μια λογική πώς η Ουκρανία αξιοποιεί στρατιωτικά και στρατηγικά τα θέλω του Ευρωατλαντικού Συμφώνου, το οποίο δεν πρόκειται να κάνει πίσω και να παρατήσει την Ουκρανία, μόνο και μόνο επειδή θα δεχτεί πιέσεις. Όσο  πιο πολλές πιέσεις δέχεται ολικά, το σύστημα αντιστέκεται ολικά και υπερασπίζεται όλο και πιο αποτελεσματικά την Ουκρανία. Να προσθέσω και κάτι άλλο, αν επιτρέπει ο Βολοντιμίρ γιατί πάει μ’ αυτό που είπε. Υπάρχει ένα στρατηγικό λάθος που κάνουμε και λέμε το εξής: ότι ο Πούτιν στο μυαλό του δεν θα χάσει ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα. Γιατί ο Πούτιν έλεγε ότι η Σοβιετική Ένωση δεν θα χάσει ποτέ. Και ο Αθανάσιος το ξέρει πολύ καλά. Η Σοβιετική Ένωση έχασε, μόνο που στο μυαλό της συνέχισε μέσα στο πλαίσιο της προπαγάνδας να λέει ότι εμείς θα πάρουμε εκδίκηση. Άρα έχουμε δύο επίπεδα: το ένα είναι το πραγματικό, που εκεί πέρα η Ρωσία θα χάσει κι έχει αρχίσει να χάνει σε επίπεδο όχι μόνο στρατηγικό και τακτικό και το άλλο είναι το επίπεδο της προπαγάνδας. Στη σφαίρα, στη νοόσφαιρα της Ρωσίας, άμα καταφέρει να πει στους άλλους ότι εμείς δεν χάσαμε και τελικά δεν θέλαμε αυτό, πάλι θα παρουσιαστεί ως νικήτρια μιας κατάστασης, η οποία ήταν πολύ τοπική και δεν μας νοιάζει. Δίνω ένα παράδειγμα: για τη Φινλανδία και τη Σουηδία έλεγαν ξεκάθαρα να μην μπουν ποτέ στο ΝΑΤΟ. Όταν είδαν ότι η Σουηδία και η Φινλανδία θα μπουν στο ΝΑΤΟ, λένε δεν πειράζει, δεν μας ενδιαφέρει. Δεν υπάρχει κούραση που λες. Αντιθέτως, επειδή βλέπουν ότι ουσιαστικά η Ουκρανία νικάει και δικαιώνεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, δεν βλέπουμε αυτή την κούραση, αντιθέτως. Το άλλο που θέλω να πω λίγο πιο γενικά είναι το εξής: η προπαγάνδα λειτουργεί μόνο όταν την πιστεύεις και είναι εύκολο να την πιστέψεις. Όμως, η προπαγάνδα πάντα χάνει με την πραγματικότητα. Εδώ την πραγματικότητα είναι δύσκολο να την πιστέψεις, αλλά ακόμα κι αν είναι απίστευτη, είναι αυτό που θα γίνει. Δηλαδή επί του πρακτέου θα νικήσει η Ουκρανία, γιατί θα νικήσει η Ευρώπη, γιατί θα νικήσει η Αμερική και  η Ρωσία θα χάσει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς με αυτά που έχει προκαλέσει. Άρα  το θέμα είναι απλώς το ηθικό, όταν λες εμείς φοβόμαστε, όχι εμείς δεν φοβόμαστε. Στην Ρωσία έχουν αρχίσει να φοβούνται για το τι γίνεται γιατί δεν είναι πια ένα θέμα μακρινό, αλλά είναι ένα θέμα τοπικό που αφορά κάθε άντρα που  μπορεί να είναι από 18 έως 65. Αλλά το πρόβλημα το μακρινό ήρθε μεσ’ το σπίτι του. Για τους Ουκρανούς δεν αλλάζει. Οι Ουκρανοί αντιθέτως μετά από 7 μήνες είναι σε καλύτερη κατάσταση ηθικά και λέω επίσης ότι το Ουκρανικό απελευθερώνει και την Ελλάδα από την τοπική προπαγάνδα γιατί έχουν πέσει οι μάσκες και επίσης τελικά βλέπουμε ότι αυτή η νοοτροπία της ελευθερίας, της δημοκρατίας είναι κάτι που αγγίζει και τον ρωσικό λαό που σιγά-σιγά θεωρεί ότι αυτά που κάνει ο Πούτιν είναι απαράδεκτα.