Αυτό το Podcast είναι περί κατεχομένων και περί προσάρτησης. Αυτήν την περίοδο ακούμε συχνά αυτές τις δύο έννοιες. Μερικές φορές τις μπερδεύουμε και δεν καταλαβαίνουμε τα υπονοούμενα που έχουν. Άρα, όταν έχουμε μία εισβολή και κάποιος μπαίνει σε μία άλλη χώρα, θα δημιουργήσει κατεχόμενα. Αυτό είναι ένα παραδοσιακό παράδειγμα, που ξέρουμε όλοι, τουλάχιστον όσοι είναι του Ελληνισμού και με την Κύπρο. Μετά βέβαια, μπορούμε να το γενικεύσουμε, να πούμε για τα μικρά κατεχόμενα,  μεγάλα κατεχόμενα, αλλά δεν είναι το θέμα της ημέρας. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι, τόσον καιρό ξέρουμε ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα απ’ την πλευρά της Τουρκίας να κάνει προσάρτηση των κατεχομένων στην Κύπρο, και ξέρουμε ότι είναι κάτι που μας ενοχλεί, ειδικά από τότε που η Κύπρος έχει ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ενιαίο τρόπο, ακόμα κι αν υπάρχει άρση Ευρωπαϊκού κεκτημένου στα κατεχόμενα. Είναι συζητήσεις που βλέπουμε ήδη απ’ την εποχή του ’64 και του ’74 στην Κύπρο. Είναι ανάλογες συζητήσεις που βλέπουμε το ’67, είναι ανάλογες συζητήσεις που βλέπουμε το 2022.  Άρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι το εξής: Αν είναι μία χώρα που δέχεται την επίθεση και την εισβολή και από μόνη της αρχίζει να μιλάει για προσάρτηση, είναι ένα πρόβλημα.  Άν είναι αυτή που κάνει την εισβολή, είναι λογικό να το παρουσιάζει με αυτόν τον τρόπο, για να μη λέει κατεχόμενα, να μη χρησιμοποιεί την έννοια occupied territories. Το δεχόμαστε αυτό, το καταλαβαίνουμε, αλλά αυτό είναι και ένα πλαίσιο προπαγάνδας. Άρα, όταν κάποιος μπαίνει μέσα με βίαιο τρόπο, κάνει εισβολή, μετά ανακοινώνει ότι αυτή η περιοχή δεν είναι μόνο κατεχόμενη αλλά είναι προσαρτημένη στην αρχική χώρα, που έχει κάνει την εισβολή, σημαίνει ότι θεωρεί μετά ότι είναι η ίδια η χώρα. Αυτό το ξέρουμε. Εδώ είναι ένα λεξιλόγιο που πρέπει να διορθώσουμε, γιατί όταν βλέπουμε αυτήν την περίοδο τον εισβολέα να χρησιμοποιεί την έννοια της προσάρτησης κι εμείς να λέμε το ίδιο, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Άρα, για να είμαστε ξεκάθαροι, πρέπει να καταλάβουμε ότι η εισβολή είναι παράνομη. Τα κατεχόμενα είναι παράνομα. Και η προσάρτηση είναι παράνομη, όταν είναι η συνέχεια από αυτά τα δύο επίπεδα. Δεν πρέπει ξαφνικά να θεωρούμε ότι επειδή λέμε αυτήν τη λέξη, ξαφνικά είναι νόμιμο. Γιατί στο επόμενο στάδιο θα μιλήσουμε και για χώρα. Άρα, να τα έχουμε στο μυαλό μας. Εισβολή, κατεχόμενα, προσάρτηση, νέα χώρα. Κανένα από αυτά τα τέσσερα σημεία δεν είναι νόμιμο. Άρα, ακόμα κι αν μερικοί προτιμούν να λένε προσάρτηση, για να μην πουν κατεχόμενα, δε σημαίνει ότι υπάρχει μια νομιμότητα. Εδώ είναι το παράδοξο. Είναι ότι είναι παράνομο, αλλά σημαίνει ότι είμαστε υπέρ του εισβολέα, όταν χρησιμοποιούμε την προσάρτηση αντί την έννοια των κατεχομένων. Άρα τι μπορούμε να πούμε: Μπορούμε να πούμε ότι εκθέτουμε τον εαυτό μας χωρίς λόγο, δίνουμε ένα θετικό πρόσημο στον εισβολέα, αλλά δε χρησιμοποιούμε μία έννοια που είναι νόμιμη. Γιατί στην πραγματικότητα, για να το καταλάβουμε τώρα από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε να έχουμε μία απελευθέρωση κατεχομένων από τη χώρα που έχει δεχτεί την εισβολή, και το βλέπουμε όταν υπάρχει ένα πλαίσιο αντεπίθεσης. Εκεί πέρα τι θα πούμε; Προσάρτηση, αν είναι απελευθέρωση; Όχι. Γιατί αν είναι απελευθέρωση, θέλει να πει ότι υπήρχε η χώρα, η οποία ήταν ελεύθερη, μετά έγινε κατεχόμενη, απελευθέρωση, χώρα. Δεν είναι λοιπόν προσάρτηση. Άρα, στην πραγματικότητα, όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη προσάρτηση, κατ’ ευφημισμό, για να μην πούμε τη λέξη κατεχόμενα, στην πραγματικότητα αποδεικνύουμε ότι είναι μία εισβολή. Άρα είναι δύο φορές λάθος που κάνουμε αυτήν τη χρήση και γι’ αυτό θα ήταν καλό να το θυμόμαστε, όχι μόνο επειδή μας αφορά για θέματα ελληνικά, όπως είναι στην Κύπρο, αλλά γενικότερα για την Ανθρωπότητα.