Όταν ακούμε για σχεδιασμό αγωγού μέσω Τουρκίας, ενώ η πηγή είναι στη Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να απεξαρτητοποιηθεί από αυτή τη χώρα,  καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για σχέδια και τίποτα άλλο. Πρέπει να ερμηνευτεί αυτό το συμβάν ως προώθηση της υποψηφιότητας ενός δικτάτορα από έναν άλλο δικτάτορα στις εκλογές του 2023. Άλλωστε σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η υπόθεση του πυρηνικού αντιδραστήρα που κανονικά πρέπει να εγκαινιαστεί το 2023 για  να γιορτάσει την τεχνητή εκατονταετία της η Τουρκία ενώ υπέγραφε ήδη ως Τουρκία και στη Συνθήκη Σεβρών το 1920 και στη Συνθήκη Καρς το 1921. Και γι’ αυτό μιλούν και για άλλο πυρηνικό αντιδραστήρα. Όμως κανείς από εμάς δεν ξέχασε την καταστροφή του Τσέρνομπιλ ούτε τη διαχείριση της κρίσης που προκάλεσε. Έτσι γνωρίζουμε καλά περί τίνος τεχνολογίας πρόκειται να χρησιμοποιηθεί. Στην τελική δεν υπάρχει κανένα κόστος να μιλούν για τέτοια θέματα, ακόμα κι αν δεν γίνουν, διότι πρόκειται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση που ακολουθεί τις ανάγκες του τώρα. Αλλά δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε περισσότερη σημασία απ’ ό,τι έχει για το μέλλον.