Σε αυτήν την ένσταση θα θέλαμε να δώσουμε έμφαση σε ένα θέμα, που αρχικά φαινόταν να μην είναι πολύ σημαντικό, κι εννοούμε το Κυπριακό, σε αυτές τις εκλογές, γιατί μας εξηγούσαν ότι δεν έχει πέραση. Και τώρα βλέπουμε όλο και περισσότερο τους υποψήφιους να κάνουν αναφορές στο Κυπριακό λέγοντας ότι τελικά, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις δεν το προωθούν σαν μεγάλο θέμα για αυτές τις εκλογές, πρέπει να ασχολούμαστε και μ’ αυτό. Εμείς είμαστε της άποψης ότι το Κυπριακό είναι θεμελιακό. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί όλη την κοινωνία. Είναι εντελώς λανθασμένη η προσέγγιση να θεωρούμε ότι κάνουμε εκλογές στις ελεύθερες περιοχές σαν να μην υπάρχει η κατεχόμενη Κύπρος, σαν να μην υπάρχουν οι πρόσφυγες, παρά μόνο ως ψηφοφόροι. Πάλι καλά που δεν έχουν να διαχειριστούν και τους αγνοούμενους- δεν μιλάμε για τους εγκλωβισμένους- και το όλο θέμα παρουσιάζεται αρχικά ως ένα θέμα κοινωνικό. Εμείς θεωρούμε ότι το σημαντικό είναι να καταλάβουμε, ότι η επίλυση του Κυπριακού είναι ο πυρήνας για αυτές τις εκλογές και δεν είναι ένας πυρήνας ως εμπόδιο, αλλά λειτουργεί καταλυτικά. Δηλαδή, για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωζώνη. Για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, δηλαδή τη σταθεροποίηση της υψηλής στρατηγικής, η Κύπρος θέσπισε την ΑΟΖ. Η Κύπρος έκανε τρεις οριοθετήσεις ΑΟΖ. Στη συνέχεια, τώρα μιλάμε επιτέλους για ενεργειακά, θυμόμαστε ότι στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις ήταν απαγορευμένη η αναφορά στα ενεργειακά, ενώ τώρα είναι δεδομένη. Άρα και αυτό είναι μία εξέλιξη. Βλέπουμε ότι το Ευρωπαϊκό πλαίσιο και το ενεργειακό πλαίσιο είναι πλέον δεδομένα μέσα στις συζητήσεις. Κι έχει ενδιαφέρον, γιατί έρχεται να ενισχύσει μια ιδέα που είναι πιο παλιά, ήδη απ’ το ’64, η οποία λέει ότι η επίλυση του Κυπριακού δεν μπορεί να είναι ένα ζήτημα τοπικό. Έχει μια μεγάλη γεωπολιτική υπόθεση, και το γεγονός ότι αρχίσαμε με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, όλες Νατοϊκές, μετά βγήκαμε από το πλαίσιο των αδέσμευτων, το 2004, μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη και τώρα συζητάμε πλέον ανοιχτά να είμαστε και στη Σύμπραξη για την Ειρήνη και στη συνέχεια για το ΝΑΤΟ, καταλαβαίνουμε ότι έχει εξελιχθεί το όλο  θέμα. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν, είναι ότι στα debate που είδαμε, αρχικά φαινόταν να είναι μόνο ζητήματα πολύ τοπικά, ειδικά για την οικονομία, πώς νιώθει ο λαός, και μετά, το πρόβλημα είναι ότι εμφανίστηκε στο ενδιάμεσο και το Ουκρανικό, που άλλαξε τα δεδομένα, έβαλε ξανά στο επίκεντρο όλων των θεμάτων, το θέμα της κρίσης και της στρατηγικής. Στο ενδιάμεσο, χάρη σ’ αυτές τις αποφάσεις, τις ομόφωνες, της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαμε την άρση του εμπάργκο της Αμερικής, είχαμε την ένταξη της Κύπρου στο περίφημο πρόγραμμα, και αυτές οι εξελίξεις γίνονται ανεξαρτήτως από τα ζητήματα που είχαμε θέσει σαν προτεραιότητες αρχικά. Άρα τώρα τι βλέπουμε: Βλέπουμε ότι η υψηλή στρατηγική είναι μια κυρίαρχη στρατηγική, και βλέπουμε ότι ακόμα και οι υποψήφιοι αναγκάζονται επί του πρακτέου να μιλούν γι’ αυτά τα θέματα, ενώ στην αρχή ήθελαν να συζητούν μόνο για ένα κοινωνικό πλαίσιο, σαν να ήταν κανονικές εκλογές, σε μία χώρα που να είναι εντελώς ελεύθερη. Εμείς θα χαρούμε όταν θα είναι απελευθερωμένη η Κύπρος, να κάνουμε και εκλογές που να μην έχουν περιεχόμενο εθνικό σε τέτοιο κρίσιμο βαθμό, γιατί θα σημαίνει ουσιαστικά ότι η Κύπρος θα είναι όντως ελεύθερη και θα ζει ήσυχα την εξέλιξή της. Αυτό όμως που βλέπουμε τώρα είναι ότι έχουμε πολύ μεγάλα θέματα στον τομέα της ενέργειας και στον τομέα της στρατηγικής. Η εκλογική αναμέτρηση γίνεται το 2023, όπου θα υπάρχουν εκλογές και στην Τουρκία και στην Ελλάδα και βλέπουμε παρεμπιπτόντως τι γίνεται και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει ενδιαφέρον, άμα το σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο, εφόσον είναι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Τώρα ποιος το καταλαβαίνει αυτό και ποιος το συνδυάζει ότι αυτές οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις είναι σε μία φάση επανεκλογής ή αλλαγής καθεστώτος, μαζί με την Κύπρο που κάνει και αυτή τις προεδρικές εκλογές της. Άρα το μόνο που είναι σταθερό, είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο το ΑΟΖικό πλαίσιο, το ευρωπαϊκό πλαίσιο, η ενεργειακή ανάγκη και η στρατηγική ανάγκη. Άρα ήταν αναμενόμενο με την πάροδο των debate να βλέπουμε μια αλλαγή του θέματος. Άρα είναι πολλοί που κοιτάζουν απλώς τις τάσεις. Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν οι τάσεις για κάθε υποψήφιο. Μας ενδιαφέρει μια γενική τάση. Κι αυτό που βλέπουμε και μέσω των ενστάσεων που κάνουμε,  είναι ότι σιγά σιγά πηγαίνουμε σαν να παράγεται ένα στρατηγικό μείγμα προς μία γενική τάση η οποία έρχεται και επανέρχεται ως θέμα πυρηνικό, το κυπριακό ζήτημα. Άρα εδώ έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις. Μας λέει ο καθένας τα δικά του, μερικές φορές με σχετική γνώση και άλλες φορές με άσχετες γνώσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς καταλαβαίνουμε ότι τώρα συνεχίζουμε το πρόγραμμα των γεωτρήσεων,  συνεχίζουμε το πρόγραμμα του EuroAsia Interconnector, συνεχίζουμε το πρόγραμμα του αγωγού East Med, είμαστε όλο και πιο βαθιά στο East Med Gas Forum, χρησιμοποιούμε στο έπακρον το ευρωπαϊκό πλαίσιο και την Ευρωζώνη και κατά συνέπεια εδώ, όσοι και να είναι οι υποψήφιοι, πρέπει να λειτουργήσουν σε αυτό το νέο πλαίσιο που έχει γίνει πολύ πιο έντονο λόγω του ουκρανικού. Βλέπουμε επίσης ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι όντως παράνομη, είναι μια πράξη βαρβαρότητας και αυτό το χαιρόμαστε γιατί έπρεπε να το ξεκαθαρίσουμε και να μην υπάρχει κάποια αντιπαράθεση πάνω σ’ αυτό το θέμα και θα μπορούσα να πω ότι βλέπουμε μια ομοφωνία, ακόμα κι αν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, στον κεντρικό πυρήνα του θέματος. Εμείς τώρα θέλουμε να αναδείξουμε με αυτήν την ένσταση ότι πρέπει αυτός ο πυρήνας να είναι πιο μεγάλος και να καταλάβουμε ποιος από τους υποψήφιους μπορεί να προωθήσει πιο δυναμικά αυτά τα θέματα για να έχουμε μία αλλαγή φάσης στο Κυπριακό Ζήτημα, να μην περιμένουμε παθητικά τι θα κάνει η Τουρκία ή τι θα κάνουν γενικά οι Μεγάλες Δυνάμεις ή οι Εγγυήτριες δυνάμεις, αλλά να βλέπουμε κι εμείς πρακτικά τι μπορεί να κάνει η Κύπρος. Πώς θα προωθήσει αυτό το θέμα έτσι ώστε να υπάρχει μια δυναμική, η οποία να μην είναι απλώς μία παθητική απάντηση σε εξωτερικά ζητήματα, αλλά να υπάρχει μια εσωτερική κινητικότητα που να αποδεικνύει ότι η Κύπρος θέλει όντως την ελευθερία της και όχι μόνο μία ειρήνη σκλαβωμένη.