Σε αυτό το podcast θέλουμε να ασχοληθούμε με την πολυκυκλικότητα ως συνέχεια της αναφοράς που κάναμε περί τελειότητας. Είχαμε δει ότι η τελειότητα δεν είναι τερματική και πηγαίνει και μετά το τέλος. Άρα συνεχίζεται, έχει λοιπόν μια εξέλιξη και αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε ποια μορφή μπορεί να έχει. Ένας τρόπος να το δούμε αυτό, είναι η έννοια της πολυκυκλικότητας. Άρα η πολυκυκλικότητα συνδυάζει το κυκλικό με το γραμμικό, έχει λοιπόν μια εξέλιξη, δεν έχουμε έναν κύκλο που επανέρχεται ακριβώς στα ίδια δεδομένα, άρα υπάρχει μια συνέχεια με εξέλιξη και κατά συνέπεια με μία διαφοροποίηση. Αυτή η διαφοροποίηση προέρχεται από το γεγονός ότι δεν πέφτουμε συνεχώς στο ίδιο σημείο μετά από έναν κύκλο. Στην πραγματικότητα υπάρχει μια, ακόμα και ελάχιστη τροποποίηση, που μας επιτρέπει να έχουμε μια εξέλιξη και μπορεί να το φανταστείτε σαν μία σπείρα, σαν ένα ελατήριο άμα θέλετε. Ουσιαστικά είναι ένας μετασχηματισμός που μπορούμε να πούμε ότι είναι μια μετάθεση σε τρεις διαστάσεις, άμα θέλουμε να το δούμε με αυτόν τον τρόπο, πάντως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η πολυκυκλικότητα θα ερευνήσει στοιχεία με μία επιστροφή προς σχεδόν αρχικές συνθήκες, για να δει πώς διαφοροποιείται. Θα μπορούσαμε να την εξετάσουμε επίσης σαν ένα τροχιακό σύστημα που κάνει σχεδόν το ίδιο. Άμα το σκεφτούμε λογικά, δεν είμαστε στο πλαίσιο ούτε του Newton που θεωρούσε, όπως το είχαν ερμηνεύσει και οι προηγούμενοι, ότι είναι καθαρά ελλείψεις οι τροχιές των πλανητών, στην πραγματικότητα το είδαμε μετά με τη σχετικότητα ότι το περιήλιο μεταφέρεται, μετακινείται, άρα στην πραγματικότητα, ακόμα και οι πλανήτες, όπως τους ξέρουμε, δεν κάνουν μια έλλειψη, κάνουν ουσιαστικά, θα μπορούσαμε να πούμε, μια πολυκυκλική έλλειψη, που είναι σχεδόν μία έλλειψη που διαφοροποιείται κάθε φορά που περνάει από το αρχικό σημείο που έχουμε εξετάσει και αυτή η μικρή μετατροπή στο τέλος θα μας δώσει μία έλλειψη που μπορεί να μετακινείται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με την αρχική. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι η πολυκυκλικότητα μας επιτρέπει, ως εργαλείο νοητικό, να εξετάσουμε τι γίνεται με την τελειότητα, όταν έχει ξεπεράσει το τέλος. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι μετά το τέλος, ο πρώτος κύκλος που εμφανίζεται, ουσιαστικά είναι το πρώτο αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξης της πολυκυκλικότητας. Άρα είναι σαν να έχουμε μία ακολουθία γενικεύσεων, η οποία επιτρέπει σε κάθε στάδιο να έχουμε μία επέκταση των αρχικών συνεπειών πάνω σ’ ένα θέμα, που σημαίνει ότι έχουμε πάει πιο βαθιά. Άρα αυτή η πολυκυκλικότητα, επιτρέπει στην τελειότητα να γίνει πρώτον πιο γενική και στη συνέχεια και πιο βαθιά. Άρα έχει ενδιαφέρον, σαν concept, να φανταστούμε ότι η τελειότητα, όταν εφοδιάζεται με την πολυκυκλικότητα, δηλαδή όταν έχουμε να κάνουμε με μία πολυκυκλική τελειότητα, τότε καταλαβαίνουμε επί του πρακτέου ότι είναι μία εξέλιξη που μπορεί βέβαια, αν υπάρχει μία στρατηγική που έχει αυτό το όραμα, να είναι ακόμα και ανέλιξη.