Σ’ εκείνα τα λευκά δρομάκια

όπου σε κάθε γωνιά

βλέπαμε πίνακες

θέλω να περπατήσουμε

μέχρι να πονέσουν τα πόδια μας

και να καθίσουμε

στην άκρη του ουρανού

για να πιούμε το φως

έτσι για την αγάπη

δίχως άλλο λόγο

διότι το έχουμε

μέσα στο πετσί μας

από τότε αγγίξαμε

τ’ αστέρια με το σώμα

εκείνο το βράδυ

κοντά στη θάλασσα

και το κόκκινο σπίτι.