Δεν ήξερε ποιο δώρο να επιλέξει ανάμεσα στις διαφορές της ποικιλίας της τεράστιας προσφοράς. Έβλεπε πολλά μονοπάτια και δεν ήξερε ποια ήταν η καλύτερη επιλογή. Είχε την εντύπωση ακόμα ότι έπρεπε να έχει στόχο την καλύτερη και δεν έβλεπε ότι οδηγούσαν όλες στην απόλαυση της ομορφιάς. Κι αν οι τρόποι ήταν διαφορετικοί, το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Κοίταξε πρώτα την άμεση ομορφιά χωρίς να επικεντρωθεί στις λεπτομέρειες που δεν είχαν κανένα νόημα για την ελευθερία του αγώνα. Εξέτασε το θέμα από όλες τις πλευρές, αλλά κάθε φορά έβλεπε ότι δεν υπήρχε συνολική ισορροπία. Μετά όμως σκέφτηκε ότι δεν είχε νόημα αφού μόνο η αρμονία είχε σημασία. Επανεξέτασε τις επιλογές με αυτό το σκεπτικό. Με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψε την πολλαπλότητα του κοχυλιού και τη μοναδικότητα του βελανιδιού. Το κοχύλι της θύμισε τον εξωτερικό διάκοσμο ενός ιερού ναού. Και το βελανίδι τον εσωτερικό ενός οικόσημου. Έτσι ανακάλυψε το κράμα του ιερού και του ιπποτικού. Από την αρχή ήταν μπροστά της, αλλά δεν ήξερε ότι αυτά την είχαν επιλέξει πριν καν τα δει γιατί ήταν σύμβολα διαχρονικά. Μόνο μετά κατάλαβε ότι είχε επιλεχθεί και τότε μεγάλωσε η χαρά της αφού άγγιξε την ψυχή της, η γενναιοδωρία που δεν περιμένει κάτι για να δώσει τα πάντα.