Ας μιλήσουμε σε αυτό το podcast, σε συνέχεια με το αμερικάνικο, για τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των οπλικών συστημάτων. Έχουμε συνηθίσει να κοιτάζουμε τα όπλα ανάλογα με τον τομέα και ουσιαστικά είναι σαν να εξετάζουμε μόνο τις κορυφές ενός γράφου χωρίς να κοιτάζουμε τις ακμές. Αυτό που βλέπουμε από την αρχή, όταν για πρώτη φορά επινοήθηκε η σχέση μεταξύ των τεθωρακισμένων και του αεροσκάφους, είναι ότι χρειαζόμασταν μία διασύνδεση μεταξύ δύο διαφορετικών πεδίων μάχης. Το ένα αφορούσε καθαρά το χερσαίο τμήμα  με τα τεθωρακισμένα, το άλλο καθαρά τον εναέριο χώρο, αλλά ουσιαστικά όταν καταλάβαμε, μετά από την αλλαγή  όπου τα τεθωρακισμένα δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν μόνο από  το πεζικό, αλλά σαν οντότητα, σκεφτήκαμε ότι είναι καλό να έχουν και μια τρίτη διάσταση και να βλέπουν πιο πέρα και αυτό το συνδυάσαμε με τη δυνατότητα να επικοινωνούν και να συνεννοούνται τα τεθωρακισμένα μιας μονάδας μεταξύ τους και να λειτουργούν ουσιαστικά σαν ένα μυρμηκοσύστημα. Όταν το βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι το αρχικό τεθωρακισμένο, που ήταν απλώς μια ασπίδα του πεζικού, συνδέθηκε με το αεροσκάφος και αποτελεί τώρα μία δυάδα πολύ σημαντική στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και στην επίλυση των δεδομένων. Αν το δούμε αυτό σε πιο σύγχρονο επίπεδο και πιο προχωρημένο, μπορούμε να πούμε ότι το αεροπλάνο το μαχητικό συνδέθηκε επίσης και με το σκάφος και με τις φρεγάτες. Ένα ωραίο παράδειγμα είναι τα Rafale σε σχέση με τα  Belh@rra   και θα έχουμε τη δυνατότητα να το απολαύσουμε και σε δική μας περιοχή. Η ιδέα είναι ότι το αεροσκάφος που αντιμετωπίζεται αρχικά ως μία μονάδα σημαντική από μόνη της, μπορεί, μέσω αυτής της σχέσης με το σκάφος και με τη φρεγάτα πιο συγκεκριμένα, να χρησιμοποιεί τις ικανότητες που έχει η φρεγάτα και να τροφοδοτεί τον εαυτό του με αυτά τα δεδομένα και βέβαια να λειτουργεί και το αντίστροφο, όταν είναι σε τοπικό επίπεδο. Όμως η δυνατότητα είναι ότι έχουμε ένα αεροσκάφος που μπορεί να λειτουργήσει σε τακτικό επίπεδο, μία φρεγάτα που μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και σε στρατηγικό επίπεδο, ο συνδυασμός των δύο μπορεί να είναι πολύ σημαντικός για μία επιχείρηση, αλλά εμείς θέλουμε να δώσουμε έμφαση σ’ αυτό το  podcast στη σχέση που υπάρχει. Άρα δεν κοιτάζουμε μόνο τις κορυφές, κοιτάζουμε και τις ακμές του γράφου.Κι αυτό που βλέπουμε όταν θέλουμε να έχουμε μία ολική προσέγγιση, για να μην πω ολιστική κατευθείαν, είναι ότι ο γράφος έχει σημασία όχι μόνο προς τις κορυφές του αλλά και προς τις ακμές. Και τότε εμφανίζεται η μεγάλη εικόνα που επιτρέπει στρατηγικές επιλογές οι οποίες θα ήταν αδιανόητες, αν είχαμε μόνο τις κορυφές και το τοπικό επίπεδο. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ακόμα και η μάχη ερμηνεύεται μέσα σ’ ένα πλαίσιο, όχι απαραίτητα πολεμικό, αλλά τουλάχιστον πολεμολογικό, δηλαδή η μάχη δεν ζει από μόνη της, ενσωματώνεται μέσα σ’ ένα ευρύτερο πεδίο που είναι ο πόλεμος και εκεί πέρα αναλύεται με τα δεδομένα αυτού του μεγαλύτερου πλαισίου. Σε αυτό το πλαίσιο η χρήση των μαχητικών αεροσκαφών είναι πολύ σημαντική, γιατί λόγω της ταχύτητας και της ευελιξίας που έχουν, μπορούν να συνδέσουν και την ξηρά με τον αέρα και τη θάλασσα με τον αέρα και τελικά να αποτελούν έναν συνδετικό κρίκο ο οποίος επιτρέπει να παίξουμε και στα δύο πεδία. Αλλά, άμα το σκεφτούμε με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε όχι έχουμε το ανάλογο από έναν αξιωματικό, μιλάω τώρα για το σκάκι, ο οποίος μπορεί να παίζει τοπικά, αλλά έχει τη δυνατότητα να παίζει και μακριά και χάρη σ’ αυτήν τη διαγώνιά του να συνδέει κινήσεις που μπορεί να γίνουν τυχαία από ίππους, οι οποίες να έχουν τοπικές σημασίες, αλλά όταν μπαίνει μετά ο αξιωματικός, ειδικά μετά την υπερμοντέρνα προσέγγιση, μπορούμε να μεταφέρουμε πολύ γρήγορα το πεδίο μάχης σ’ ένα άλλο, να τα συνδέσουμε και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο αξιωματικός, όπως και ο πύργος βέβαια, που έχουν αυτή τη δυνατότητα έως τα όρια της σκακιέρας, μπορούν να μεταφέρουν πολύ γρήγορα τις δυνατότητες πυρός σ’ ένα σημείο. Δυσκολεύεται γι’ αυτόν τον λόγο ο ίππος, αλλά, όταν είναι σε τοπικό επίπεδο, χρειάζεται και η δική του ευελιξία που επιτρέπει να πηδάμε τα εμπόδια, χωρίς να υπάρχει η έννοια του φράγματος. Όταν το βλέπουμε συνολικά, μπορούμε να καταλάβουμε ότι με αυτήν τη νέα προσέγγιση, η κυριαρχία του εναέριου χώρου είναι πολύ σημαντική και παρόλο που είναι ένα όπλο, το οποίο είναι βέβαια πιο πρόσφατο και λόγω της ανάγκης της τεχνολογίας, καταλαβαίνουμε ότι όντως λειτουργεί συμπληρωματικά και επίσης ότι δίνει και μία άλλη προσέγγιση, που θα είναι ακόμα πιο τέλεια, εφόσον δείχνει το μονοπάτι προς το διάστημα. Άρα, άμα κοιτάξουμε την ξηρά, τη θάλασσα, τον ουρανό και το διάστημα, αυτό που έχει σημασία δεν είναι να τα βλέπουμε σαν οντότητες ξεχωριστές, αλλά πώς μπορούν να συνδεθούν, να επικοινωνούν και να συνεννοούνται, έτσι ώστε να δημιουργούν μία ασπίδα η οποία να είναι και ανθεκτική και ευέλικτη.