Έπρεπε να σκεφτεί την ιστορία
με μία άλλη οπτική γωνία
για να φανεί η βαθιά της ομορφιά.
Ήταν ο μόνος τρόπος για να γίνει η τελειότητα προσβάσιμη ακόμα κι αν υπήρχαν για πολλούς τα δώδεκα δεσμά της ύπαρξης.
Έτσι ήταν ανάγκη για τις ψυχές
κι όχι μόνο για τις ζωές.
Την ώρα που έγραφε τις σημειώσεις του
κοίταξε αυθόρμητα το αριστερό του χέρι
και του ήρθε στο μυαλό
εκείνο του Leonardo da Vinci.
Για  τα κείμενα που μελετούσε
δεν είχε εμφανιστεί ακόμα.
Έτσι σκέφτηκε ότι για ένα πρόβλημα
μπορεί η λύση να γεννηθεί
μετά την ύπαρξή του
και να μην υπήρχε πριν.
Συνέχιζε να γράφει με το δεξί
τεντώνοντας τον αριστερό αντίχειρα
όπως συνέβαινε και με τους δακτυλισμούς
του μαντολίνου του μέλλοντος
και χαμογέλασε.
Μόνο κάποιες ψυχές
το κατάλαβαν.