Η λέξη βίκινγκ εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ανθρωπότητα στα παλιά ισλανδικά και τώρα το ζούσε άμεσα και ζωντανά, αφού ήξερε και σε ποια σάγκα βρισκόταν. Μάλιστα τότε ήθελε να πει πράξη πειρατική. Έτσι αυτή η ονομασία που ήταν τόσο γνωστή, εμφανίστηκε στις ισλανδικές σάγκα που αποτελούν τον πυρήνα των σκανδιναβικών επών. Αυτό σκεφτόταν την ώρα που διάβαζε το παρελθόν. Κι όταν πρόσθετε στοιχεία του μέλλοντος, ήταν πάντα με συνοχή για να γίνουν οι σημειώσεις με τη σειρά συνέχεια της μυθοπλασίας της ιστορίας. Δεν είχε σημασία αν άλλοι κοίταζαν τη νουβέλα. Υπήρχαν ψυχές που ήξεραν για την ουσία του έργου, αφού έβλεπαν κάθε μέρα τα τεκμήρια του πάθους και του πόθου μέσα στο χιόνι και στη λάβα. Η Σιδήρου εποχή είχε μία συνέχεια, αφού το σπαθί ήταν φτιαγμένο με το ίδιο κράμα. Διότι, εδώ και αιώνες, έτσι προστάτευε την Ανθρωπότητα την ώρα της ανάγκης. Ταυτόχρονα υπήρχε κι η μεταχαρά ως εργαλείο της αρμονίας που πολλαπλασίαζε τη χαρά κάθε θάλασσας που είχε μέσα της την ουσία του ωκεανού μέσω του Χρόνου.