Αυτό το ξαφνικό χτύπημα άλλαξε όλα τα δεδομένα για την περιοχή. Η γη ήταν πλούσια αλλά δεν θα μπορούσαν να την απολαύσουν λόγω του κινδύνου. Δεν ήταν εφικτό να παραμείνουν στον ίδιο χώρο κι αποφάσισαν να επιστρέψουν προς το Βορρά. Έπρεπε να θεραπευτούν κι οι λαβωματιές τους. Προχώρησαν κι έμειναν τρεις χειμώνες. Έμαθαν πώς να ζουν και ν’ αντιμετωπίζουν τους κινδύνους. Αυτό ήταν το δωδέκατο κεφάλαιο. Εκεί μάλιστα γεννήθηκε και ο μικρός άνθρωπος του λαού τους. Σε άλλη ήπειρο άρχισε η ζωή του. Και αυτό ήταν ένα άλλο σημάδι. Έφυγαν όταν ήταν τριών ετών. Τότε μάλιστα πήραν μαζί τους δύο παιδιά των αυτόχθονων. Τους έμαθαν τη γλώσσα τους και τα βάπτισαν. Αυτά τα παιδιά τους έμαθαν για τους βασιλιάδες της περιοχής και τους εξήγησαν ότι δεν υπήρχαν οικίες κι ότι ζούσαν σε σπηλιές. Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες όπου έμαθαν και για τη Μεγάλη Ιρλανδία, επέστρεψαν στη Γροιλανδία. Αυτό όμως ποιος να το πιστέψει ότι έγινε εκείνη την εποχή; Άλλωστε αυτός ήταν κι ο λόγος που έπρεπε να περιμένουμε τον εικοστό αιώνα για να πιστέψουν οι πιο άπιστοι την αλήθεια αυτής της ιστορίας που δεν ξέχασε η Σάγκα.