Αυτό το podcast είναι αφιερωμένο σε όσους δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, ότι ζούμε τη ζωή που μας αξίζει. Τι εννοώ με αυτήν τη φράση. Πολύ συχνά έχουμε παράπονα από τη ζωή, βρίσκουμε ότι έχουμε δυσκολίες, ότι υπάρχει μόχθος, ότι πρέπει συνεχώς να κάνουμε προσπάθειες και από την άλλη, άμα δεν κάνουμε τίποτα, βαριόμαστε που ζούμε και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Τελικά ποιο είναι το ενδιάμεσο ή ποια είναι η λύση; Δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό από ό,τι κάνουμε, αρκεί να το σκεφτούμε. Στην πραγματικότητα η ζωή είναι ένα δώρο. Αυτή είναι η αρχή. Από την στιγμή λοιπόν που είναι ένα δώρο, είναι πώς το αξιοποιείς. Θα το πάρεις αυτό το δώρο, θα κάνεις κάτι, θα το βάλεις απλώς σε έναν χώρο και δεν θα το ξανακοιτάξεις ή θα το χρησιμοποιήσεις ή θα είναι μία επένδυση για σένα για να πας πιο πέρα ή θα είναι μία πλατφόρμα για να παράγεις ένα άλλο έργο; Το δώρο αυτό της ζωής εμείς το πλάθουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι απλώς το πήραμε. Όταν το πήρες, το πήρες όμως για να κάνεις κάτι. Έχει λοιπόν και μία τελεολογική φύση. Τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να το επεκτείνεις, μπορείς να το μεγαλώσεις, μπορείς να το μοιράσεις, μπορείς να το πολλαπλασιάσεις, μπορείς να παράγεις ένα έργο το οποίο έρχεται από αυτήν τη ζωή και παράγει νέες ζωές, αγγίζει τις ψυχές. Τότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει εμπλουτισμός. Άρα το δώρο της ζωής πρέπει να εμπλουτίζεται. Από τι μπορεί να εμπλουτιστεί; Από το έργο. Γιατί το έργο και αυτό παράγει ζωή. Αλλά παράγει ζωή που μπορεί να μοιραστεί, μια ζωή δεν μοιράζεται. Το έργο λοιπόν που μπορεί να μοιραστεί, είναι αυτό που αγγίζει τις ψυχές. Άρα έχουμε λοιπόν ένα έργο που ξεχειλίζει από την οντότητα, για να αγγίξει άλλες οντότητες. Έχουμε ένα φως που ξεχειλίζει από το σώμα για να αγγίξει τις ψυχές. Αν το βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι η ζωή είναι το σημείο έναρξης, δηλαδή είναι το δώρο που θα παράγει πολλά δώρα. Να το θέσουμε λίγο πιο απλά. Θυμάστε όλοι αυτό το παραμύθι όπου έχουμε έναν Genius, που είναι μέσα σ’ ένα αντικείμενο, το οποίο όταν το βρίσκεις αυτό το αντικείμενο, μετά σου λέει αυτός μπορείς να μου ζητήσεις τρεις χάρες. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι το δώρο της ζωής είναι ο Genius που είναι μέσα. Η ζωή είναι το αντικείμενο. Μπορεί σε πολλούς να φαίνεται σαν να ήταν μία αόρατη κούπα. Θα μπορούσε να ήταν ένα αόρατο κύπελλο. Μετά όταν το βλέπεις αναρωτιέσαι αν έχει κάτι μέσα. Το θέμα είναι αυτό που θα βάλεις μέσα είναι το έργο. Άρα πρέπει να φανταστούμε ότι ο καθένας έχει πρόσβαση σε μία κούπα. Οι περισσότεροι από μας, επειδή είναι αόρατη, την πατάν, την σπάζουν χωρίς να το καταλάβουν καν. Άλλοι την προστατεύουν, αλλά δεν την γεμίζουν με κάτι. Και άλλοι πιο σπάνιοι την γεμίζουν με φως. Και αυτό μετά είναι προσφορά. Άρα είναι το παράδειγμα που έχουμε και με τα κεριά. Μπορείς να αγοράσεις ένα κερί, αλλά φαντάσου ότι δεν μπορείς να βρεις φωτιά. Άμα έχεις τη φωτιά και δεν έχεις το κερί, πώς θα την διαδώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο τόσο εύκολα, όπως το κάνουμε και στην Ανάσταση. Εδώ ακόμα και χριστιανικά μπορούμε να πούμε ότι το δώρο μας έρχεται τα Χριστούγεννα για να γίνει η αξιοποίηση της Ανάστασης το Πάσχα. Γιατί αυτό που θέλουμε είναι την Ανάσταση. Αλλά πώς να γίνει η Ανάσταση χωρίς γέννηση; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τελικά η ζωή είναι δώρο όπως είναι η γέννηση και μετά το έργο είναι δώρο όπως είναι η Ανάσταση.