Μέσα στον μύθο των λουλουδιών έγραφε για τη συνέχεια της Σάγκα. Έβλεπε παντού την αξία του Νέου Κόσμου από τον δέκατο αιώνα. Θα μπορούσε να λυπηθεί για την καθυστέρηση της μισής χιλιετίας για την επίσημη ανακάλυψή της αλλά χαιρόταν που υπήρχε παρελθόν διότι δεν ήταν πια μία λανθασμένη ριζοσπαστική κίνηση αλλά μια καινοτομία ως συνέχεια της παράδοσης. Η εξερεύνηση της Αμερικής είχε μια προγενέστερη ιστορία. Όσοι είχαν πάει μετά προς τη Δύση, είχαν ξαναβρεί την αρχή του κόσμου που είχε ανακαλυφθεί πεντακόσια χρόνια πριν πηγαίνοντας προς τον Νότο. Η ανακάλυψη της Αμερικής έπρεπε να γίνει με κάθε τρόπο ακόμα και μέσα στην κυριαρχία της λήθης. Έτσι μετά από πέντε αιώνες ξανάρχισε η διαδικασία της ανακάλυψης. Και τελικά έγινε το θαύμα λόγω επιμονής. Ποιος θα το τολμούσε μετά από τόσο καιρό; Ήταν η δικαίωση της μνήμης που είχε ζήσει πέντε αιώνες λήθης για να ζήσει κι άλλους δέκα για να δικαιωθεί. Αυτή ήταν η δύναμη της ομορφιάς που ήθελε να μοιραστεί κι αυτό έκανε γράφοντας για το μέλλον από το μέλλον.