Σηκώθηκε η χαρά.
Σαν να ήταν ένα βήμα προς τον ουρανό.
Είδε το πόδι πάνω στο μονοπάτι του φωτός.
Αυτό το μπούτι είχε βρεθεί στον Νέο Κόσμο
αυτή η γάμπα είχε περπατήσει
ανάμεσα στους ανύπαρκτους λόφους του παρελθόντος
που είχαν γίνει οι ουρανοξύστες του μέλλοντος.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Λες κι έπρεπε να γίνει για να βρεθεί
στο μέρος που ανήκει στην Ανθρωπότητα
μετά από χίλια χρόνια.
Είχε πετάξει πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό
κι όχι μόνο μία φορά.
Ο ωκεανός είχε μετατραπεί σε γέφυρα.
Και τώρα ζούσε τη συνειδητοποίηση
της χιλιετίας.
Διάβαζε αυτά που είδε μετά από χίλια χρόνια.
Ήταν σαν να ξαναζούσε τη γέννησή του.
Ζούσε μέσα στο σώμα
που περίμενε το πνεύμα
για μία χιλιετία.
Κι οι ψυχές έβλεπαν
με κάθε τρόπο το σώμα
του Χιλιόχρονου
χωρίς να ξέρουν ότι ήταν θαύμα.