Πέντε αιώνες είχαν απαγορευτεί από τη λήθη.

Αλλά το απαγορευτικό δεν ήταν αδιέξοδος.

Και θα το ξεπερνούσε.

Δεν υπήρχαν όρια

στην αναζήτηση της αρμονίας.

Θα ερχόταν σε επαφή με τη λήθη

για να φέρει την αλήθεια

αλλά η σχέση θα ήταν πάντα με το φως.

Η ήττα του σκοταδισμού ήταν κλειδωμένος στόχος.

Από την αρχή οι σκιές φοβήθηκαν…

Σοκ και δέος στην ηλιθιότητα.

Το τέλος δεν ήταν τέρμα.

Το ηφαίστειο δεν ήταν μόνο ενεργό

αλλά πιο δυνατό κι από τον πάγο.

Η λάβα ξεχείλιζε κάθε μέρα

για να φέρει ζέστη στην αρχή του κόσμου

αλλά η ορμή της ήταν τόσο δυνατή

που νικούσε και τη βαρύτητα

για να πετάξει πιο μακριά

σαν τον αετό

που ποτέ δεν σταματούσε

αν δεν είχε ολοκληρώσει

τους κύκλους του ο στόχος.

Το έβλεπαν οι ψυχές,

το ένιωθε η χαρά τους.

Ήταν ασταμάτητος πια.