Ακόμα πιο βαθιά τον απασχόλησε η λέξη ψυχή. Όχι η έννοια που ήταν θεμελιακή, αλλά η
επιλογή της λέξης. Η λέξη υπήρχε πριν τον Χριστιανισμό αφού ήταν γνωστή στην
Αρχαιότητα. Το πρόβλημα δεν ήταν αυτό, αλλά η επιλογή του ισομορφισμού μεταξύ της
ψυχής και της βιβλικής εβραϊκής λέξης Nephesh. Η επιλογή είχε γίνει από τους
Εβδομήκοντα. Η μελέτη του της Γένεσης του είχε δείξει ότι η ίδια λέξη είχε μεταφραστεί με
διάφορους τρόπους και πολλοί αφορούσαν τα ζώα. Στην Παλαιά Διαθήκη ο πλούτος είναι
μεγάλος. Η Nephesh είναι: τα ζωντανά ζώα, το ζώο, το ζωντανό ον, το ζωντανό, η ψυχή, η
ζωή, η πνοή της ζωής και το πάθος.
Όταν η Nephesh χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τους ανθρώπους τότε υπάρχουν οι εξής
μεταφράσεις: Το ζωντανό ον, οι υπηρέτες, τα άτομα, οι σκλάβοι, η ψυχή, ο δίκαιος, η ζωή, ο
άνθρωπος.
Nephesh πολλαπλότητα.
Ψυχή οντότητα.
Ο ισομορφισμός ήταν λοιπόν
στρατηγική επιλογή, όχι φιλολογική
και πέρα της λογικής.
Έτσι οι Ευαγγελιστές επέλεξαν
να μιλήσουν με τον τρόπο που ήξεραν από πριν.
Έτσι η ψυχή είναι προχριστιανική μετά την Οικουμενική Σύνοδο που απέβαλε τη χρήση
της λέξης πνεύματος για να μην υπάρχει σύγχυση.
Αλλά η επιλογή ήταν επιλογή
κι όχι μόνο μετάφραση.