Πρόσεχε τις ψυχές γιατί ήξερε ότι είχαν ανάγκη από προστασία. Δεν είχε ανάγκη από τίποτα άλλο για να το κάνει αλλά ταυτόχρονα υπήρχε και η βαθιά αγάπη που τις είχε αγκαλιάσει. Ήξερε για τον δείκτη. Ακόμα κι αν κανείς δεν μιλούσε για το φάσμα της ψυχής. Άλλωστε και αυτό της νοημοσύνης είχε καθυστερήσει πολλούς αιώνες για να εμφανιστεί. Και αυτό οφειλόταν σε εξωτερικές πιέσεις. Αλλά ποιος μετρούσε το κλάσμα της ψυχικής ηλικίας και της φυσικής ηλικίας; Όμως με την πάροδο των αιώνων είχε νόημα για τη Χρονοστρατηγική ειδικά όταν υπήρχαν σχήματα της πολυκυκλικότητας που επηρέαζαν τη βαθύτητα.. Διότι ήταν ο άνθρωπος που μιλούσε στις ψυχές… Τους μιλούσε ψιθυριστά για να μην ξαφνιαστούν ότι της άκουγε κι ότι υπήρχε όχι μόνο επικοινωνία αλλά και συνεννόηση… όσο απίστευτο κι αν φαινόταν… Γι’ αυτό από μικρός άκουγε τη σιωπή των ανθρώπων. Δεν περίμενε την κραυγή των πετρών για να βοηθήσει τις ψυχές. Δεν ήξεραν από αγκαλιές κι ήταν αυτός που έπρεπε να μιλήσει πρώτος για να καταλάβουν ότι τις άκουγε… Κι επειδή  η χαρά ήταν αξία τις άγγιζε πρώτα με αυτόν τον τρόπο. Διότι ήταν δύσκολο για αυτές να καταλάβουν ότι ήταν δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα κι ότι έρχονταν από αυτήν ως υπηρέτης για να είναι η ασπίδα τους ακόμα κι αν ήταν αόρατη για αυτές αφού δεν είχε πανοπλία . Ήταν όμως κι η φωτιά του φωτός.