Το σέλας στην Ισλανδία
τού θύμιζε τα σώματα του ουρανού.
Υπήρχε και αλλού
αλλά δεν φαινόταν
αν δεν το πρόσεχες.
Το είχε δει και στη Σαντορίνη
αλλά ποιος να το πιστέψει
εκτός από τις ψυχές…
Έτσι ήταν κι αυτές,
υπήρχαν παντού
αλλά αν δεν τις έψαχνες
δεν τις έβρισκες.
Αυτά σκέφτηκε εκείνο το πρωί
μετά την αρχή του Χρόνου
και του νέου κύκλου.
Τότε είδε τα αποσιωπητικά
στην επόμενη σελίδα
κι ένιωσε ότι ήταν μαζί του
και την ώρα της γραφής.
Τα αποσιωπητικά είχαν ενσωματωθεί
μέσα στον λόγο του.
Οι ψυχές δεν επέλεγαν
ανάμεσα σε επιλογές,
τις προτιμούσαν
όλες μαζί.
Έτσι ήταν κι οι πράξεις του
αφού ακολουθούσαν
τη μουσική της Ανθρωπότητας,
τον λόγο του Χρόνου
και το φως του κόσμου.
Ήταν η βαθιά αγάπη,
η τεράστια προσφορά
και η βαριά ομορφιά.
Ασταμάτητος.
Ακάθεκτος.
Αστείρευτος.
Αυτές ήταν οι προτιμήσεις τους
αυτές ήταν οι πράξεις του
για να ζήσουν οι ψυχές.