Μετά το πολυκυκλικό πέρασμα
μέσα στο φιορδ του αιώνα
ήρθε πρώτα η χαρά του χειμώνα
κι ύστερα η τεράστια μεταχαρά
της βαθύτητας
αφού ήπιες όλο το φως
χωρίς να χαθεί ούτε σταγόνα
για να ζήσει η ψυχή σου
την ελευθερία.
Έτσι η μεταχαρά μεταμορφώθηκε
κι έγινε αρμονία
μετά το διπλό τέλος
για ν’ αγγίξει
τα πρωτα κομμάτια
της τελειότητας
που έφερε μέσα της
τη χαρά
για ν’ αντισταθεί
και να δει τη νιρβάνα
του Χρόνου
και της Ανθρωπότητας.