Έχω ακόμα τη γεύση σου στα χείλη μου

σαν να συνεχίζει να στάζει

η θάλασσά σου

μέσα μου

και να καίει το στόμα μου σαν λάβα

την ώρα που ένιωθα το είναι σου

καρφωμένο πάνω στο δικό μου

για να γίνει ένα μαζί του

και να ζήσει η αρμονία.

Και τα δάκτυλά μου νιώθουν ακόμα

ανάμεσά τους τα δικά σου

και αυτή η λεπτότητα

αγγίζει και την ψυχή μου

αφού σε βλέπω να στέκεσαι μετέωρη

πάνω στο σώμα του φωτός

και να λάμπει το χαμόγελό σου.

Ακούω ακόμα και τις νότες

της ανάσας σου

όταν αυτή ερχόταν

να μ’ αγκαλιάσει τρυφερά κι έντονα

όταν ήμουν βαθιά

μέσα σου

για να ζήσεις ελεύθερα

και να απολαύσεις την ομορφιά

της αγάπης της Ανθρωπότητας.