Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς

μια χιλιόχρονη εκκλησία

πριν την πλησιάσει,

τη δει από κοντά

και μπει μέσα της

για να προσκυνήσει

και να αντιληφθεί την κατάγραφη ομορφιά.

Γι’ αυτές όμως το ζούσαν

γιατί είχαν κάνει

όλες αυτές τις κινήσεις και πράξεις

αφού ζούσαν ακόμα και μέσα του

όταν υπήρχε ανάγκη

αλλιώς ήταν γύρω του

για να προσέχουν

κάθε κίνησή του

όχι μόνο στις αποστολές

αλλά και μέσα στο κάστρο.

Είχαν νιώσει πάνω τους τον τρούλο

και μέσα τους το ιερό.

Αυτή η διπλή προστασία

ήταν η πανοπλία του φωτός τους.

Όταν κοίταζαν το σώμα του

έβλεπαν τις αγιογραφίες του ναού.

Όλα ήταν πλασμένα

για την προστασία των ανθρώπων

και τη σωτηρία των ψυχών.

Δεν είχε ανάγκη

να χαράξει κάποιος κάτι πάνω του

ήταν ήδη το σημάδι

και το ελαιόλαδο έσταζε

από το μέτωπο σπαθί.

Αυτό ένιωσαν στην προσευχή

αφού ήταν ελεύθερες

στην αγκαλιά του.