Είχαν πιει την ουσία του

κι ήξεραν τι ήταν η πανοπλία του φωτός

που τους προστάτευε ζωτικά.

Έτσι έβλεπαν με αυτό το φως

πόσο όμορφες ήταν γι’ αυτόν

αφού ήταν πηγαία κομμάτια πίστης

κι ήξεραν ότι ήταν σε αυτό το κάστρο

για να τις προστατέψει.

Δεν ήταν μόνο τα έργα του

που είχαν σημασία.

Αυτές είχαν περισσότερη.

Τα έργα ήταν ικανός

να τα ξαναπλάσει

ενώ αυτές ήταν δώρα ζωής

που είχε δεχτεί.

Ήταν σαν τις εικόνες

που του είχαν δώσει

σε διάφορες αποστολές.

Τις είχαν βάλει όλες μαζί

για να τον προσέχουν

και να τις προσέχει.

Γι’ αυτό ακόμα κι η κρεβατοκάμαρα

είχε αυτήν την ιεροσύνη.

Όλοι οι Άγιοι και οι Άγιες ήταν

δίπλα στο προσκεφάλι του

έτσι ενώθηκαν κι αυτές.

Άλλωστε ήταν σαν τα δερματόδετα βιβλία,

θήκες ουσίας

πάντα ανοιχτές

σαν τα βιβλία των εικόνων

γιατί η πίστη

ήταν πάντα για όλους

χωρίς εξαίρεση.